Relative sea-level changes recorded in borings from a Miocene rocky shore of the Mut Basin, southern Turkey

Cretaceous limestones from the basement of the Neogene Mut Basin are strongly sculptured by borings, including mainly clionid sponge borings Entobia ispp., bivalve borings Gastrochaenolites torpedo and G. lapidicus, the polychaete boring Caulostrepsis taeniola and Meandropolydora isp. The borings are replaced subsequently; as a rule the succession begins with C. taeniola and terminates with Entobia ispp. The discussed boring producers display various tolerance for light, energy and depth conditions, hence their succession may reflect environmental changes, related to marine transgression, proceeded upon rocky coast area. Since such a coast could be devoid of sedimentation for a long time, the possible reconstruction of relative sea-level change may be inferred exclusively from nonsedimentological criteria i.e. from the succession of endolithic borings. Therefore the borings may be employed as useful tool in sequence stratigraphic procedure.

---

Omawiana asocjacja drążeń jest typowa dla ichnofacji Entobia (sensu Bromley & Asgaard, 1993b), która zwykle występuje powyżej podstawy normalnego falowania i jest charakterystyczna dla wieloletnich okresów ekspozycji i bioerozji. Drążenia Gastrochaenolites torpedo, produkowane przez małże Litophaga lithophaga występują wyłącznie w płytkiej (10 m głębokości), bardzo czystej, pozbawionej zawiesiny wodzie, na stromym skalistym podłożu. Bardziej toleracyjne na dostawę materiału osadowego, G. lapidicus i C. taeniola mogą być tworzone na bardziej połogim podłożu i nieco większych głębokościach (Fig. 7). Zaobserwowano nakładanie się jednych drążeń na drugie. Po-wierzchnie skolonizowane najpierw przez wieloszczety (Caulostrepsis) były następnie drążone przez małże (Lithophaga i Hiatella) produkujące Gastrochaenolites ispp. (Fig. 4B). Później, w większych głębokościach wkroczyły drążące gąbki z rodzaju Cliona produkujące Entobia ispp. (Fig. 5A). Drążenia występują także w muszlach ostryg (Fig. 4C, D; Fig 5B), licznych w dolnej części utworów transgresywnych. Zewnętrzna powierzchnia muszli jest zdecydowanie silniej podrążona niż ich strona wewnętrzna, co wskazuje na początek bioerozji jeszcze za życia ostryg. Przedstawiona sukcesja drążeń jest wynikiem stopniowo zmieniających się warunków środowiskowych, związanych z postępującą transgresją (Fig. 8). Wynika z tego, że drążenia mogą być użytecznym narzędziem do rekonstrukcji różnorodnych zmian środowiskowych, w tym względnych zmian poziomu morza, zachodzących w obrębie skalistych stref brzeżnych zbiorników morskich.