Pilate’s Wife: Involvement in women’s poetry and its spiritual dimension

Niniejsze studium jest reakcją na współczesne tendencje w słowackiej poezji – zaobserwowane zjawisko uśmierzania i znieczulania w twórczości kobiecej, rodzaj pisania procesualnego oraz urzeczywistniany post-postmodernizm – jako nowo rozwinięta odmiana sztuki. Ich aktualnym, a zarazem i wspólnym punktem odniesienia (przecięcia lub skrzyżowania twórczości) jest gest zaangażowania - w znaczeniu opieki nad wspólnym dobrem. W procesie przeniesienia dla obszaru synekdoch w niniejszym artykule, zjawiska te są analizowane w poezji Katariny Kucbelovej (1979), chociaż są obecne także i w innych zbiorach poetyckich, które powstały zwłaszcza w latach 2012–2014, a odnotowane były również u M. Ferenčuhovej (1975) i M. Veselkovej (1981). Zaangażowanie jako gest nieobojętności obecna jest u Kucbelovej, zwłaszcza w ostatnim jej zbiorze Vie, čo urobí (2013) [Wie, co zrobi]. Dzieło to w słowackiej krytyce literackiej wzbudza znaczne zainteresowanie. Autorka niniejszego artykułu wzbogaca refleksję na temat twórczości Kucbelovej o postrzeganie zaangażowania jako duchowego wymiaru życia. Znajduje wiele analogii między rozwijającymi się tendencjami w twórczości Kucbelovej i dążeniami teologii politycznej, które się łączą z osobowościami J.B. Metza a J. Moltmanna. Od zapewnienia sobie własnego zbawienia (potrzeba poznania i zbadania samego siebie) wyodrębnia się konieczność zmierzania w kierunku dobra ludzkości. Tendencje teologiczne do prywatności, które stały się silniejsze w konfrontacji z oświeceniem i marksizmem, mają być zastąpione potrzebą ściągnięcia eschatologicznych obietnic (przyrzeczeń) do historycznej obecności, przez krytyczną refleksję o społeczeństwie. Zaangażowanie Kucbelovej jednocześnie nie jest przypochlebianiem się estetycznym standardom tekstu artystycznego, co zapewnia jej oryginalność – rezultat opracowania własnej metody twórczej.