DER ‘ANDERE’ IN MEINEM KOPF: ZU DEN STRUKTURMERKMALEN IM ERZÄHLEN HUGO LOETSCHERS AM BEISPIEL SEINER POLYPHONEN IMMUNEN-ROMANE

Hugo Loetscher, jeden z najbardziej znanych i uznanych pisarzy szwajcarskich, był równocześnie autorem niezwykle wszechstronnym. Oprócz powieści, opowiadań, słuchowisk, sztuk teatralnych, esejów o sztuce, literaturze i kulturze zasłynął również jako nadzwyczaj płodny publicysta i autor reportaży z najodleglejszych części świata. Charakterystyczną właściwością jego pisarstwa, nacechowanego zarazem bardzo krytycznym stosunkiem do Szwajcarii, jest próba zrozumienia innych kultur i narodów i spojrzenia na problemy własnego kraju z odległej, ‘obcej’ perspektywy. Takie ‘inne’ spojrzenie na siebie samego i swój kraj cechuje również jego powieści. W artykule opisano charakterystyczne elementy strukturalne narracji szwajcarskiego pisarza, do których zaliczyć należy przede wszystkim niezwykle ważną rolę ściśle określonych pojęć przy jednoczesnym nadawaniu im funkcji wieloznacznych metafor oraz ironię, która wraz ze znaczeniami metaforycznymi zapobiega powstawaniu uproszczonego obrazu świata, dopuszczając różne interpretacje. Jako dzieła otwarte potraktować należy przede wszystkim dwie powieści pisarza o ‘Nietykalnym’: Der Immune (1975) i Die Papiere des Immunen (1986). Są to powieś ci składające się z wielu różnorodnych tematycznie i stylistycznie tekstów, czerpią ce równocześnie – jak zresztą większość utworów Loetschera – z bogactwa znaczeń intertekstualnych i opisujące różne możliwości bycia człowiekiem. Artykuł skupia się na analizie strukturalnej tych właśnie powieści, należących niewątpliwie do najważniejszych utworów współczesnej prozy niemieckojęzycznej.