The Significance of the Country of Origin Principle for the Conflict of Laws Issue of Unfair Commercial Practices

The article discusses the country of origin principle in the TFEU, the Unfair Commercial Practices Directive, the Directive on electronic commerce and the Polish regulations that implement them. The analysis allowed for the conclusion that the country of origin principle, as expressed in the TFEU, cannot indicate the applicable law. Art. 3 paragraphs 1 and 2 of the Directive on electronic commerce does not provide a basis to indicate the law applicable to unfair commercial practices, and nor does the Polish legislation implementing the Directive. These provisions have only such a meaning that at the stage of the application of law, determined by means of conflict of laws rules of Rome II Regulation, a court of a Member State undertakes an interpretation of the provisions of the applicable law, having regard to these provisions in such a manner so as not to restrict the provision of services for the information society in the internal market.

W opracowaniu podjęto próbę odpowiedzi na pytania, czy w przypadku nieuczciwych praktyk rynkowych zasada państwa pochodzenia może stanowić podstawę wskazania prawa właściwego oraz czy zastosowanie prawa właściwego wskazanego miarodajną normą kolizyjną dla tych praktyk można skorygować za pomocą zasady państwa pochodzenia. W tym celu omówiono m.in. przepisy Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), dyrektywy o nieuczciwych praktykach handlowych oraz dyrektywy o handlu elektronicznym. Przeprowadzona analiza pozwoliła sformułować wniosek, że zasada państwa pochodzenia, wyrażona w TFUE, nie może stanowić podstawy wskazania prawa właściwego. Następnie na podstawie analizy m.in. dyrektywy o nieuczciwych praktykach handlowych, art. 3 ust. 1 i 2 dyrektywy o handlu elektronicznym stwierdzono, że wskazanie prawa właściwego dla nieuczciwych praktyk rynkowych następuje na podstawie miarodajnych dla tych spraw norm kolizyjnych, wyrażonych w rozporządzeniu rzymskim II. Natomiast art. 3 ust. 1 i 2 dyrektywy o handlu elektronicznym ma tylko takie znaczenie, że na etapie stosowania przepisów prawa właściwego, wskazanego za pomocą miarodajnych norm kolizyjnych wyrażonych w rozporządzeniu rzymskim II, sąd państwa członkowskiego w ramach rozstrzygnięcia merytorycznego dokonuje wykładni przepisów prawa właściwego w duchu regulacji tego przepisu.