Metaforyczność źródła w myśli filozoficznej Józefa Tischnera

Józef Tischner zaczynał myślenie filozoficzne od fenomenologii. Z czasem jednak w jego filozofii pojawiły się inne źródła: hermeneutyka i filozofia spotkania. Wszystkie one ukształtowały filozofię dramatu, tworząc wieloźródłowy kontekst tej myśli. Jednocześnie każda z tych inspiracji wydaje się trudna do pogodzenia z pozostałymi. Co sprawia, że w filozofii Tischnera tworzą one spójną całość? Jakie są relacje między tymi źródłami? Być może głębiej, u ich podstaw bije jeszcze jedno, ukryte źródło. W artykule próbuję naszkicować Tischnerowską wędrówkę do źródeł i zarazem pokazać, że praźródło jego myślenia – człowiek – domaga się takiej, na pierwszy rzut oka mocno eklektycznej, źródłowości.

Józef Tischner began his thinking from phenomenology. However, with time, other origins appeared: hermeneutics and the philosophy of encounter. All of them shaped his philosophy of drama, giving his thought a horizon with multiple origins. Each of these inspirations would seem very difficult to combine with the others. What makes them coherent? What are the relations between these origins? Perhaps somewhere deeper a kind of pre-origin can be found. I attempt to sketch Tischner’s journey to the origins to reveal that this pre-origin – man – needs this kind of complex system of origins.