Umowa o partnerstwie gospodarczym między UE a Japonią jako nowy wymiar wzajemnych relacji handlowych. Wnioski dla Polski

Negotiations lasting since 2013 on EU–Japan Economic Partnership Agreement finally resulted in contract conclusion in July, 2018. It has been the fourth agreement of the new generation concluded by the EU and an Asian country within the last decade. Its goal is to create the biggest free trade area in the whole world. The elimination of both tariff and non- tariff barriers arising from the agreement may turn out to be beneficial for EU export traders including Polish ones, and may contribute to the significant activation of mutual business relations. The facts that Japan was ranked sixth in 2017 among the key EU trading partners as well as is the second main EU partner in Asia just right after China occur undoubtedly supportive here. Nevertheless, considering both parties’ huge economic potential, more intensive commercial exchange is just being expected. The provisions of the agreement are to guarantee this change. Taking into account non-EU developed countries, it is worth stressing that Japan is one of the most important trading partners for Poland. However, similarly as in the whole EU region, mutual trade flows do not show the full exploitation of the parties’ potential just because of numerous barriers. Thus, Japan is the key trading partner for Poland, especially in terms of potential increase of Polish export. It must be emphasized then that the current situation in the global trade (connected mainly with i.a. American protectionism) forces the EU to cooperate with more predictable trading partners. That is why, the contract conclusion with Japan has been acknowledged as a EU strategic priority in the field of trade policy. The parties’ potential (in total almost 30% of global GDP) makes the agreement become of utmost importance both for the parties and the world economy.

Trwające od 2013 roku negocjacje Umowy o partnerstwie gospodarczym Unia Europejska–Japonia (EU–Japan Economic Partnership Agreement) zaowocowały podpisaniem porozumienia w lipcu 2018 r. Jest to już czwarta umowa nowej generacji zawarta przez UE z państwem azjatyckim w okresie ostatniej dekady, mająca na celu utworzenie największej strefy wolnego handlu na świecie. Wynikająca z umowy planowana eliminacja barier taryfowych oraz pozataryfowych może okazać się bardzo korzystna dla unijnych, w tym polskich, eksporterów i przyczynić się do istotnego ożywienia wzajemnych stosunków handlowych. Przemawia za tym fakt, że Japonia zajęła w 2017 r. szóste miejsce wśród kluczowych partnerów handlowych UE i jest drugim, po Chinach, najważniejszym partnerem UE w Azji. Niemniej jednak, biorąc pod uwagę ogromny potencjał ekonomiczny stron, należałoby oczekiwać intensywniejszej wymiany handlowej, do czego mają przyczynić się zapisy umowy. Co do strony polskiej należy podkreślić, że Japonia jest jednym z jej ważniejszych partnerów handlowych, biorąc pod uwagę pozaunijne kraje rozwinięte. Jednak wzajemne obroty handlowe, podobnie jak w przypadku całej UE, głównie ze względu na liczne bariery, nie wskazują na pełne wykorzystanie potencjału stron. Dla Polski Japonia jest zatem istotnym partnerem handlowym szczególnie ze względu na potencjalny wzrost polskiego eksportu. Należy również podkreślić, że bieżąca sytuacja w handlu światowym (związana m.in. z amerykańskim protekcjonizmem) powoduje, że UE dąży do pogłębiania współpracy z innymi, bardziej przewidywalnymi partnerami handlowymi, a zawarcie umowy o wolnym handlu z Japonią uznane zostało za strategiczny priorytet UE w zakresie polityki handlowej. Potencjał stron umowy (łącznie prawie 30% światowego PKB) powoduje, że będzie to porozumienie o kluczowym znaczeniu zarówno dla jego uczestników, jak i gospodarki światowej.