„Ruch muzykalny” jako ucieleśnienie afektu i metoda wychowania człowieka. Taniec i psychoanaliza na początku XX wieku w Rosji

Celem artykułu jest przedstawienie i analiza stosowanej w rosyjskim studiu tańca „Heptachor” metody „ruchu muzykalnego” jako praktyki artystyczno-wychowawczej. Analiza źródeł nowego tańca rosyjskiego, jak i samej metody wskazuje na łączenie praktyk artystycznych, wychowawczych i psychoterapeutycznych. Badanie wskazuje na prawdopodobny wpływ teorii psychoanalitycznych na poszukiwania choreografów rosyjskich na początku XX wieku.

The aim of the article is to present and analyse the ”musical movement” method used in the ”Heptachor” studio as an artistic and educational practice. The analysis of the sources of the new Russian dance, as well as the method itself, indicates the combination of artistic, educational and psychotherapeutic practices. The study suggests that psychoanalytic theories had some influence on the search for new trends by Russian choreographers at the beginning of the 20th century.