Six weeks of HIIT based on repeated 5-meter sprints vs. countermovement jumps: effects on physical performance among karate athletes. A pilot-study

Background. The kumite section or karate kumite is characterized by high-intensity activity, including explosive actions. Problem and Aim. Determine the magnitude of the effect on the physical performance of karate athletes of the application of two protocols: HIIT-SPRINT and HIIT-JUMP performed at the beginning of a training session (20 minutes) for six weeks. Methods. Both the HIIT-JUMP and HIIT-SPRINT group underwent a six-week HIIT program, while the CONTROL group continued with their regular karate training. The athletes performed the following tests: squat jump, countermovement jump, 5m and 10m line speed, change of direction, aerobic capacity and body composition. Results. Fat mass (kg) decreased in the HIIT-JUMP group (ES = -0.63), while the HIIT-SPRINT group reduced the percent of body fat (ES = -0.85). Jump height for the squat and countermovement jumps increased in the HIIT-SPRINT group (ES = 0.82 and 0.94, respectively) and 10-m test (ES = -1.14) and change in direction (ES = -0.60) times were reduced. The HIIT-JUMP group decreased their times for the 5-m and 10-m tests (ES = -0.97 and -1.07, respectively). The HIIT SPRINT group improved in the 5-m test compared to the CONTROL group (ES = 0.62). Conclusions. These results suggest that both HIIT modalities offer specific adaptations, and could be considered as complementary to the training of athletes.

Tło. Sekcja kumite lub karate kumite charakteryzuje się wysoką intensywnością działania. Problem i cel. Celem badania było określenie wielkości wpływu zastosowania dwóch protokołów: HIIT-SPRINT i HIIT-JUMP na sprawność fizyczną zawodników karate wykonywane na początku sesji treningowej (20 minut) przez sześć tygodni. Metody. Zarówno grupa HIIT-JUMP jak i HIIT- SPRINT przeszły sześciotygodniowy program: trening interwałowy o wysokiej intensywności HIIT, natomiast grupa CONTROL kontynuowała swój regularny trening karate. Zawodnicy wykonali testy obejmujące: skok z przysiadem, skok w przeciwnych kierunkach, bieg po linii 5 i 10 m, zmianę kierunku, wydajność aerobową i analizę składu ciała. = -0,85). W grupie HIIT-SPRINT (ES = 0,82 i 0,94) i 10-metrowym teście (ES = -1,14) oraz zmianie kierunku (ES = -0,60) zmniejszyły się czasy skoków. W grupie HIIT -JUMP zmniejszyły się czasy dla testów 5 i 10-metrowych (ES = odpowiednio -0,97 i -1,07). Grupa HIIT SPRINT poprawiła się w teście 5-metrowym w porównaniu do grupy CONTROL (ES = 0,62). Wnioski. Wyniki te sugerują, że obie metody HIIT oferują szczególne możliwości adaptacyjne i mogą być uznane za uzupełniające do treningu sportowców.