The Right of Association in Trade Unions – the Right of Employees, or the Right of the Working People?

Autor koncentruje się na reprezentacji zbiorowej pracowników sektora publicznego. Droga, która doprowadziła do zagwarantowania tym pracownikom prawa koalicji, była znacznie dłuższa, aniżeli w przypadku innych grup zawodowych. Idea podporządkowania indywidualnych interesów pracowników interesowi państwa koliduje z ich prawem koalicji. Obecnie prawo zrzeszania się pracowników sektora publicznego jest powszechnie akceptowanym międzynarodowym standardem, zagwarantowanym w szczególności w konwencjach Międzynarodowej Organizacji Pracy. Oczywiście są dopuszczalne różnego rodzaju wyjątki. W Polsce osoby zatrudnione w sektorze publicznym na podstawie umów o pracę są generalnie uprawnione do zrzeszania się w związki zawodowe. Niemniej jednak nie oznacza to nieograniczonego prawa koalicji w przypadku pracowników administracji publicznej. Polskie prawo wyraźnie wyłącza prawo zrzeszania się w związkach zawodowych np. przez żołnierzy zawodowych, oficerów Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego czy Biura Ochrony Rządu, sędziów Trybunału Konstytucyjnego, Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, Rzecznika Praw Obywatelskich, sędziów sądów powszechnych i wielu innych. Co więcej, jak podkreśla autor, to, czy pracownicy będą skłonni skorzystać z przysługującego im prawa koalicji, czy nie, jest w szczególności uzależnione od tego, jakie uprawnienia zostaną przyznane związkom zawodowym. Autor omawia najważniejsze uprawnienia związków zawodowych w sektorze publicznym, zwłaszcza ich prawo do prowadzenia rokowań zbiorowych i zawierania porozumień zbiorowych, oraz prawo wszczynania sporów zbiorowych i organizowania akcji zbiorowych (w tym strajków).