Rola banku centralnego w nadzorze makroostrożnościowym

W artykule przedstawiono problem scedowania nadzoru makroostrożnościowego w ręce banku centralnego. Konstrukcja nadzoru systemowego jest wyzwaniem pokryzysowej rzeczywistości gospodarczej. Bank centralny pełnić ma w nim wiodącą rolę przy zachowaniu podstawowego mandatu. Celem artykułu jest analiza roli banku centralnego w nadzorze systemowym oraz wybranych związków między polityką monetarną a makroostrożnościową. W pierwszej części opracowania przedstawiono umiejscowienie stabilności finan-sowej w systemie celów banku centralnego przed i po kryzysie. Przytoczono argumenty za obarczeniem banku centralnego dodatkowym celem wskazując na ich niejednoznaczność. W drugiej części opracowania przedstawiono skorelowany model polityk: pieniężnej i makroostrożnościowej. Przedyskutowano również sprawę rozszerzenia funkcji reakcji banku centralnego wobec realizacji nowego celu oraz kwestie związane w wykorzystaniem stopy procentowej jako instrumentu polityki stabilności finansowej. Tłem do tych rozważań jest nakreślenie różnic między polityką monetarną i polityką makroostrożnościową. Ze względu na brak szczegółowych rozwiązań opisujących ramy nadzoru makroostrożnościowego, zarysowane problemy nie doczekały się dotychczas konkretnych odpowiedzi. Dominujące jest jednak przekonanie, że obie polityki można scedować na bank centralny, a ich rezultatem będzie wygładzanie cykliczności wahań w gospodarce przez realizację celu inflacyjnego i wspieranie stabilności finansowej.