Политический парадиалог. Часть II

The paper considers the phenomenon of a political paradialogue as a postmodernist parody on a classic dialogue, on a coherent and substantive debate on political issues. Building on the approaches of M. Bahtin and G. Deleuze, the author draws stuff of television talk show with two Russian politicians – Zhirinovski and Prokhanov, in order to consider in detail the semantic and pragmatic absurds, and the paradoxes of paradialogic communication as well as its infantile game aspects as specific markers of authoritarian thinking.

Artykuł dotyczy analizy zjawiska paradialogu politycznego stanowiącego postmodernistyczną parodię dialogu klasycznego, spójnej i merytorycznej debaty na tematy polityczne. Wychodząc z podejścia M. Bachtina i G. Deleuze’a, autor sięga po materiały telewizyjnego talk-show z udziałem dwojga rosyjskich polityków – Żyrinowskiego oraz Prochanowa, w celu szczegółowego zbadania absurdów semantycznych oraz pragmatycznych, a także paradoksów komunikacji paradialogicznej, jej aspektów infantylnych gier jako specyficznych wskaźników myślenia autorytarnego.