Niepowodzenia prokreacyjne. Antropologia w badaniu doświadczenia porażki

Przedmiotem rozważań w niniejszym tekście jest społeczny wymiar doświadczenia porażek prokreacyjnych w Polsce – przede wszystkim nieplanowanej ciąży, aborcji i niepowodzeń w leczeniu niepłodności. Autorka przeprowadziła kilkuletnie badania metodą uczestniczącą, angażując się w różne role w instytucjach, które doświadczenie porażek prokreacyjnych współorganizują: definiują je i pomagają w sytuacjach kryzysowych (przede wszystkim były to kliniki leczenia niepłodności oraz organizacje pro-life). Badania pozwoliły na wypracowanie antropologicznych narzędzi badania niepowodzeń i próbę naszkicowania złożoności doświadczenia porażki, uwikłanego w szerokie konteksty społeczne (dyskursy ideologiczne, działania podsystemów społecznych, wyobrażenia i praktyki, konwencjonalizujące się gatunki i formy ekspresji).

Reflections presented in this text consider the social dimension of experiencing procreation failures in Poland – first and foremost, unplanned pregnancy, abortion, and unsuccessful treatment of infertility. For several years the author conducted studies applying the participatory method by becoming involved in various roles in institutions that co-organise the experience of procreation failures by defining them and rendering help in crisis situations (predominantly clinics specialising in treating infertility and pro-life organisations). Pertinent studies made it possible to devise anthropological tools for studying failures and an attempt at sketching the complexity of experiencing it, involved in extensive social contexts (ideological discourses, the activity of social sub-systems, concepts and practise, as well as genres and forms of expression subjected to conventionalisation).