Pedagogika społeczna wobec bierności, bezczynności i bezradności w doświadczeniu indywidualnym i społecznym

Zjawisko społecznego uczestnictwa nieodłącznie związane jest z doświadczaniem przez jednostki rozmaitych rodzajów więzi uzasadniających je i promujących jednostki w ich społecznym bycie i zaangażowaniu. Więzi społeczne jakiekolwiek by one nie były ulegają wszakże atrofii w doświadczeniu biograficznym jednostki wraz ze spadkiem jej sił witalnych i sukcesywną lecz bezpowrotną utratą kręgu współdziałających z nią osób. Z taką sytuacją jednostki mają najczęściej do czynienia wchodząc – i pozostając – w wiek starszy, zwłaszcza w społeczeństwach gerontofobicznych. W artykule problem ten podejmowany jest i ukazany w kontekście socjopedagogicznej problematyki istoty owego doświadczenia i jego społeczno- -indywidualnych konsekwencji skutkujących bezczynnością, bezradnością i wreszcie biernością w obrazie jednostkowego i kategorialnego społecznego bycia. We współczesnych, zwanych ponowoczesnymi, społeczeństwach, kontynuujących i utrwalających gospodarkę kapitalistyczną i neoliberalny ład społeczny zjawisko to staje się udziałem nie tylko tej kategorii osób, sygnalizujących swoją biernością społeczną zagrożenie swojej i społecznej perspektywy egzystencjalnej.

The phenomenon of public participation is strictly associated with experiencing, by units, of various types of bonds, justifying and promoting individuals in their social being and commitment. Social ties however, whatever they may be, are atrophied in the unitary experience of biography with the decrease of its vitality and the gradual but irretrievable loss of the circle of people interacting with it. With such a situation, individuals frequently face entering and remaining in older age, especially in gerontophobic societies. This paper shows this problem in the context of childcare training issues and the socio-personal consequences that result in inaction, passivity, helplessness and finally in the image of the individual. In contemporary so-called postmodern societies, continuing and perpetuating the neo-liberal capitalist economy and social order, this phenomenon becomes experienced not only by this category of person, signaling by its social passivity a threat to their social and existential perspective.