Paradygmatyczne aktualizacje we współczesnej surdopedagogice

Artykuł prezentuje spojrzenie na surdopedagogikę w historycznym kontekście. Ukazuje przemiany, jakie zachodzą w samej surdopedagogice, na tle zmian zachodzących w pedagogice ogólnej oraz pedagogice specjalnej. W tekście omówione zostały nieaktualne paradygmaty wraz z uzasadnieniem błędności ich założeń. Przedstawiono również współczesne paradygmaty surdopedagogiki: społeczno-kulturowy, normalizacyjny, emancypacyjny i interpretatywny. Artykuł podkreśla potrzebę akceptacji ścierania się dwóch głównych paradygmatów: medycznego i społeczno- kulturowego. Pozwalają one maksymalnie, a jednocześnie z humanistycznym szacunkiem pomagać osobom z uszkodzonym słuchem.

The main goal of the article is to present deaf education in a historical context. It depicts the transformations which are occurring in deaf education itself in comparison with the changes which are taking place both in general and special education. The article discusses outdated paradigms and false assumptions behind them. It also presents the contemporary paradigms of deaf education: socio-cultural, normalization, emancipatory and interpretative paradigms. The article emphasizes the need for accepting the clash of the two paradigms: the medical paradigm and the socio-cultural one. It is argued that they allow the most effective and, at the same time, the most respectful ways of helping people with hearing impairments.