Hipermodernistyczna, ambiwalentna postawa filozofa

Zadaniem szkicu będzie osadzenie postawy określanej mianem hipermodernistycznej nie tylko w kontekście problemów późnej moderny, ale i w szerszym kontekście niezbywalnej ambiwalencji wpisanej w samą kondycję filozofowania. Ambiwalencja ta jest nie tylko przez filozoficzną, późnonowoczesną refleksję podtrzymywana, ale i w związku z licznymi, radykalnymi zmianami w polu współczesnego doświadczenia, wzmacniana. Hipermodernizm miałby być odpowiedzią na potrzebę podtrzymania wiary w sens działań zmierzających do poprawy świata pomimo erozji przekonań i wyczerpania znaczeń pojęć, które składały się na projekt modernistyczny i pomimo wyczerpania się postmodernistycznych paradygmatów. Przedstawiam w tekście wybrane dyskusje wokół projektowanych dziś pojęć służących intelektualnemu zagospodarowaniu owego stanu świadomości.

The aim of this essay is to place the so-called hypermodernist attitude in the context of the problems of late modernity as well as the broader context of the inherent ambivalence intrinsic to the very condition of philosophising. This ambivalence is not only upheld by late modern philosophical thought but also – due to the many radical changes in the field of contemporary experience – enhanced by it. Hypermodernism is supposed to be an answer to the need to uphold the faith that activities aimed at improving the world are not pointless despite the erosion of beliefs and the depletion of meanings of the ideas which comprised the modernist project, and despite the exhaustion of postmodern paradigms. In the text, I present selected discussions around ideas that are currently being developed to intellectually manage this state of awareness.