„Przemoc przemieniła się w cierpienie”. Weilowska pasja według Cristiny Campo

The subject of the presented text is suffering according to the philosophical perspective of Simone Weil (1909–1943) as well as a reflection of this issue in the works of the Italian author Cristina Campo (1923–1977), with particular focus on her essays. Campo, who played a key role in the reception of Simone Weil’s writings in Italy, was the translator of many of the French thinker’s texts, most notably the essay L’Iliade, ou le poème de la force and the drama Venice sauvée. These works, as well as the essay L’amour de Dieu et le malheur, became the object of analysis dealing with unhappiness, suffering, and the question of force. The distinction made by the French thinker between unhappiness (malheur) and suffering (souffrance) proved to be particularly essential as was the case of her reflection on the double-edged and destructive impact of force. Convergences in Weil’s and Campo’s reflections on suffering are shown, i.a. upon the basis of the Italian author’s essays, such as Gli imperdonabili, Les sources de la Vivonne, Parco dei cervi, Gravità e la grazia nel Riccardo II, and Sensi soprannaturali. The presented text also considers the vast correspondence of the Italian author.

Tematem tekstu jest cierpienie w ujęciu filozoficznym Simone Weil (1909–1943), jak również odzwierciedlenie tego zagadnienia w twórczości włoskiej pisarki Cristiny Campo (1923–1977), ze szczególnym uwzględnieniem jej esejów.  Campo, która odegrała we Włoszech kluczową rolę w recepcji twórczości Simone Weil, była tłumaczką wielu tekstów francuskiej myślicielki, przede wszystkim eseju L’Iliade, ou le poème de la force i dramatu Venice sauvée. Teksty te, jak również esej L’amour de Dieu et le malheur, stały się obiektem analizy jako źródła dotyczące nieszczęścia, cierpienia oraz problematyki siły. Szczególnie istotne okazało się rozróżnienie, jakie francuska myślicielka czyni między nieszczęściem (malheur) i cierpieniem (souffrance), oraz jej refleksja dotycząca obusiecznego i niszczycielskiego działania siły. Ukazane zostały zbieżności w refleksji Weil i Campo na temat cierpienia, m.in. na podstawie esejów włoskiej pisarki, jak Niewybaczalni (Gli imperdonabili), Les sources de la Vivonne, Parco dei cervi, Gravità e la grazia nel „Riccardo II”, Sensi soprannaturali. W tekście uwzględniono także bogatą korespondencję włoskiej pisarki.