Dobro wspólne a zaufanie w organizacjach na rzecz bezpieczeństwa

Współczesne organizacje będące obiektem badań nauk o bezpieczeństwie nie pozostają niezmienne w czasie. Są jednak kategorie stałe, takie jak dobro wspólne oraz zaufanie. W świecie bezpieczeństwa nie chodzi o to czy interesariusze są mniej lub bardziej skłonni do zaufania innym ludziom, ale o to czy członkowie organizacji opierają się na zaufaniu, tworząc relacje międzyludzkie, w prowadzonych przez siebie działaniach, budując kulturę bezpieczeństwa. Wówczas dobro wspólne staje się mniej narażone na efekt „tragedii wspólnej łąki”. Budowanie zaufania może zatem złagodzić ten efekt. Sprzyja temu stosowanie kooperatywnego stylu przywództwa, poprzez kształtowanie wartości, norm i wzorów kultywujących troskę o „dobro wspólne”. Rozwinięcie tego problemu stanowi przedmiot niniejszego tekstu.