Analiza obrazu klinicznego oraz kierunków szerzenia się przyzwojaków okolicy otworu żyły szyjnej wewnętrznej

Wstęp: Przyzwojaki są rzadkimi nowotworami neuroendokrynnymi. Lokalizują się głównie w kłębku szyjnym, otworze szyjnym i nerwie błędnym. Charakteryzują się bogatym unaczynieniem, powolnym wzrostem oraz przeważnie łagodnym przebiegiem, jednak często powodują szereg uciążliwych objawów. Cel: Celem niniejszej pracy jest analiza kierunków szerzenia się oraz korelacji z obrazem klinicznym tych guzów, umiejscowionych w okolicy otworu szyjnego. Materiały i metody: Analiza obrazu klinicznego i przebieg leczenia 6 pacjentów (4 kobiety i 2 mężczyzn), w wieku od 36 do 72 lat, operowanych w listopadzie 2022 roku w Klinice Otorynolaryngologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Zwrócono szczególną uwagę na zależność między morfologią guzów, obrazem klinicznym oraz przebiegiem leczenia. Wyniki: Wśród objawów u czterech z sześciu pacjentów występował niedosłuch, u trzech z sześciu zawroty głowy, szumy uszne i dolegliwości bólowe. U jednego pacjenta stwierdzono guz opuszki żyły szyjnej, rozrastający się do przestrzeni przygardłowej. U dwóch chorych guz zajmował jamę bębenkową. U jednego pacjenta wrastał do dołu tylnego czaszki. Zajęcie zatoki esowatej stwierdzono w dwóch przypadkach. W najbardziej zaawansowanym przypadku guz zajmował tętnicę, żyłę szyjną wewnętrzną, zatokę esowatą i tylny dół czaszki. U pięciu chorych guz zajmował opuszkę żyły szyjnej wewnętrznej, jednak była ona zajęta w różnych częściach. Kierunek wzrostu guza może być wynikiem pierwotnej lokalizacji ciałka przyzwojowego w relacji do struktur otworu szyjnego. Wnioski: Obraz kliniczny opisanych pacjentów przedstawia różnorodność rozwoju guzów otworu szyjnego. Określenie i przewidzenie kierunku wzrostu przyzwojaków może stanowić ważny element w planowaniu leczenia, szczególnie chirurgicznego. Ich rozwój wymaga dalszych badań, które pozwoliłyby określić dokładniej zarówno miejsce ich powstania, jak i potencjalne ryzyko kliniczne dla pacjentów.