Metaphysical Vagueness, Identity of Legal Cases, and the Rule of Law

In the paper, I address a little-reflected area: the influence of metaphysical vagueness on law. The purpose of this article is to make at least a partial investigation concerning the identity of legal cases precisely in the context of metaphysical vagueness. I do so specifically by analysing the challenge that, as Diana Raffman argues, is posed by the metaphysical vagueness to the rule of law principle. I oppose the construction of a metaphysical soritical series underlying the challenge by using Evans’s argument, which, when interpreted standardly, at least theoretically always allows for a distinction between legal cases, thereby blocking the possibility of constructing a metaphysical soritical series and thus the challenge itself. Subsequently, I try to answer the question whether Raffman can avoid the conclusion of Evans’s argument, which is problematic for her in the context of the law. However, Parsons’ well-known solution is found to be inapplicable on the grounds that it would lead to a radical and perhaps undesirable revision of the theory of legal cases, which Raffman, moreover, does not pursue. The contribution of the article lies in opening up the debate on the impact of metaphysical vagueness on the theory of legal cases and in arguing for a rather sceptical position regarding the implications of metaphysical vagueness, as well as in supporting the metatheoretical position of those authors who believe that philosophical theories can have important implications for arguments in legal theory, in this instance specifically the theory of legal cases.

W artykule zajmuję się mało rzadko omawianym tematem: wpływem niejasności metafizycznej na prawo. Celem tego artykułu jest przynajmniej częściowe zbadanie tożsamości przypadków prawnych w kontekście niejasności metafizycznej. Czynię to w szczególności poprzez analizę wyzwania, jakie – jak argumentuje Diana Raffman – metafizyczna niejasność stanowi dla zasady rządów prawa. Przeciwstawiam się konstrukcji metaphysical soritical series leżącego u podstaw tego wyzwania, posługując się argumentem Evansa, który przy standardowej interpretacji przynajmniej teoretycznie zawsze dopuszcza rozróżnienie między przypadkami prawnymi, blokując tym samym możliwość skonstruowania metaphysical soritical series, a tym samym samego wyzwania. Następnie staram się odpowiedzieć na pytanie, czy Raffman może uniknąć konkluzji argumentu Evansa, która jest dla niej problematyczna w kontekście prawa. Znane rozwiązanie Parsonsa okazuje się jednak niemożliwe do zastosowania, ponieważ prowadziłoby do radykalnej i być może niepożądanej rewizji teorii przypadków prawnych, której zresztą Raffman nie przeprowadza. Wkład tego artykułu polega na otwarciu debaty na temat wpływu niejasności metafizycznej na teorię przypadków prawnych i na argumentowaniu za raczej sceptycznym stanowiskiem w odniesieniu do implikacji niejasności metafizycznej, a także na wspieraniu metateoretycznego stanowiska tych autorów, którzy uważają, że teorie filozoficzne mogą mieć istotne implikacje dla argumentów w teorii prawa, w tym konkretnie w teorii przypadków prawnych [tłumaczenie: Redakcja].