Teatr lalek, Bauhaus, Richard Teschner, kineformy. Kilka uwag na temat wczesnej twórczości Andrzeja Pawłowskiego

Kineformy – rzutowane na ekran ruchome, zmienne obrazy tworzone z abstrakcyjnych form przestrzennych wprawianych w ruch, podświetlane i przepuszczane przez system deformujących je soczewek – to rodzaj twórczości plastycznej, która przyniosła sławę Andrzejowi Pawłowskiemu w latach 50. Do tych rozwiązań doszedł po serii eksperymentów z teatrem lalkowym, w którym prezentował lalki odbite w lustrze. Dalszym krokiem było zastosowanie systemu krzywych zwierciadeł, które dawały obraz zdeformowany, potem mechanizm ten został uzupełniony o soczewki powiększające. Wynalazek swój nazwał teatrem epidiaskopowym. U źródeł jego pomysłów leżą prawdopodobnie eksperymenty teatralne Bauhausu, a także Richard Teschner.

Cineforms are the moving pictures created from abstract spatial forms set in motion, lit and filtered through a system of the distorting lenses and projected onto the screen. This kind of artistic activity brought fame to Andrzej Pawlowski in the 1950s. The solutions followed a series of experiments with puppet theatre (puppets reflected in the mirror). His next step was to apply a system of the distorting mirrors to produce deformed images. Afterwards, the mechanism was supplemented with the magnifying lenses. The invention was called „epidiascope theatre”. Pawlowski’s designs have its roots probably in theatre experiments of Bauhaus and of Richard Teschner.