Nowa Kronika Wałbrzyska, t. 2

Zawartość drugiego tomu Nowej kroniki wałbrzyskiej jest efektem przyjętych dla tej publikacji ogólnych założeń merytorycznych oraz dyskusji w gronie członków Rady Programowej. Tego rodzaju wspólne myślenie daje gwarancję, z jednej strony, właściwej hierarchii problematyki życia społeczno-gospodarczego i kulturalnego, z drugiej zaś – pozwala na wyselekcjonowanie problemów i tematów ważnych dla współczesnego oblicza i historii miasta. Szczególne znaczenie mają bowiem te artykuły, które są próbą syntetycznego, całościowego opisywania zjawisk i faktów, zwłaszcza gdy posiadają swoją historyczną ciągłość. Nasze rozpoznania zbiegły się w czasie z dojmująco odczuwanym problemem odchodzenia ludzi bezpośrednio związanych z naszym miastem. A przecież wnikliwy opis dziejów Wałbrzycha, pokazanie go, takim jakim jawi się on nam współczesnym oraz przypomnienie, że ludzie przez wieki tu mieszkający wnieśli do historii miasta ogromny wkład, powinien bazować nie tylko na źródłach archiwalnych dotyczących funkcjonowania poszczególnych instytucji, informacjach miejscowej prasy, ale także na wspomnieniach ludzi, którzy brali udział w ich tworzeniu. Ich doświadczenie, wiedza oraz wspomnienia mogą w istotny sposób wzbogacić naszą znajomość współczesnej kultury oraz historii.

Elżbieta Kwiatkowska-Wyrwisz