Hyperrationality as a Reduced Rationality. A Study of Depression

Łączę perspektywy neurobiologiczną i fenomenologiczną, by pokazać, że depresja jest związana z zaburzeniami w percepcji własnego ciała, a także ze zmniejszoną motywacją do eksploracji otoczenia i zredukowanym poczuciem sprawczości. Efektem tego jest hiperracjonalność, wyrażająca się czysto rozumowym stosunkiem do otoczenia, przy czym schematy myślenia charakteryzuje sztywność mająca związek z brakiem potrzeby eksploracji. Konkludując, wskazuję, że struktura doświadczenia w depresji jest podobna do struktury dobrze osadzonych instytucji, a ewentualna krytyka postaw depresyjnych przenikających rozmaite praktyki społeczne musi iść w parze z krytyczną analizą oferty filozoficznej, którą niosą popularne paradygmaty terapeutyczne.