Wileńskie korzenie Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego

Publikacja została sfinansowana ze środków Ministerstwa Edukacji i Nauki w ramach projektu Wileńskie korzenie Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego zrealizowanego w programie Doskonała nauka – Wsparcie monografii naukowych.

Książka "Wileńskie korzenie Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego", autorstwa prof. Wiesława Makarewicza powstała na marginesie Jego studiów nad dziejami Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, którego Gdański Uniwersytet Medyczny jest spadkobiercą tradycji i dziedzicem pamięci. Decyzja o uczestnictwie w międzynarodowym grancie badawczym, który miał opisać dzieje Uniwersytetu Wileńskiego w latach 1919-1939 była zaczynem Jego pogłębionych studiów historycznych połączonych z poszukiwaniami w archiwach litewskich i polskich, dzięki czemu nie tylko poszerzył własną wiedzę o tej uczelni, ale przede wszystkim poznał losy i działalność uczonych z nią związanych, którzy wespół z przybyszami z innych stron Polski, w roku 1945 położyli podwaliny pod Akademię Lekarską w Gdańsku. Nie bez znaczenia była także tradycja rodzinna i wynikająca z niej świadomość wileńskich korzeni. Jego ojciec, Jan Makarewicz, absolwent Wydziału Lekarskiego USB z 1933 r., po ukończeniu studiów przez kilka lat był pracownikiem wileńskiego pogotowia ratunkowego, a po ekspatriacji we wrześniu 1945 r. przybył do Gdańska i podjął pracę w Zakładzie Higieny tworzącej się Akademii Lekarskiej, a potem w Klinice Chorób Zakaźnych i Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej. Autor książki, urodzony w czerwcu 1935 r. w Wilnie, związawszy swoje dorosłe i naukowe życie z Akademią Medyczną w Gdańsku, spotykał w czasie studiów w jej murach uczonych z Wilna. Jeden z nich – prof. Włodzimierz Mozołowski wykładający chemię fizjologiczną – ,,zauroczył" młodego studenta i spowodował, że wybrał on specjalizację biochemiczną, a po studiach zrezygnował z czynnego uprawiania zawodu lekarza i jako asystent rozpoczął pracę w Zakładzie Chemii Fizjologicznej. W swojej Almae Matris przeszedł kolejne szczeble kariery naukowej i administracyjnej, której zwieńczeniem była godność rektora Gdańskiej Akademii Medycznej, pełniona przez dwie, kolejne kadencje (1999-2005). Studia nad Wszechnicą Wileńską podjął nie tylko z racji związków rodzinnych, ale także z poczucia obowiązku i świadomości, iż spoczywa na nim, jako na „najstarszym spośród żyjących profesorów urodzonych w Wilnie", dbałość o „wileńską tradycję" Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego. (Dr hab. Anna Supruniuk Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu)