Motyw hipnozy i magnetyzmu w twórczości pisarzy drugiego pokolenia pozytywistów

Motyw magnetyzmu - jako metody magicznej kontroli nad drugim człowiekiem - był doskonałym tworzywem artystycznym dla pisarzy w drugiej połowie XIX.w., wyjaśniającym niezrozumiałe, czasem nieuzasadnione poczynania bohaterów literackich. Hipnoza stawała się częstokroć uniwersalnym czynnikiem wyjaśniającym rozmaite, nie do końca klarowne działania postaci. Przykładem wyzyskania podobnej koncepcji jest twórczość niektórych pisarzy drugiego pokolenia pozytywistów (Teodora Jeske-Choińskiego, Józefy Kisielnickiej, Józefy Sawickiej czy Gabrieli Zapolskiej).

Ksenia Olkusz