Od „urbanistycznej rany w obliczu miasta” do „najważniejszego symbolu getta” – most nad ulicą Chłodną we wspomnieniach, fotografii oraz jego współczesne upamiętnienia

Praca poświęcona jest analizie wspomnień i fotografii związanych drewnianym mostem nad ulicą Chłodną, jaki został zbudowany w getcie warszawskim w 1942 roku. Dzięki szczegółowej analizie dyskursu historycznego praca dowodzi, że w przypadku historii getta (nierzadko historii w ogóle) jednostkowe doświadczenie szczególnie uprzywilejowanej grupy stanowi narracyjną bazę, na której konstruuje się upamiętnienia. W pracy omówiono również szeroki kontekst współczesnych upamiętnień związanych z historią Zagłady, ze szczególnym uwzględnieniem instalacji artystycznych i pomników zlokalizowanych przy skrzyżowaniu ulic Chłodnej i Żelaznej. Współcześnie twórcy pomników odchodzą od tendencji, by upamiętniać konkretne wydarzenia i osoby szukając uniwersalnego języka pamięci, inkluzyjnego wobec różnorodnych świadectw co praca wykazuje na przykładzie upamiętnień mostu.

Aleksander Kmak