OBJECTIVE. The purpose of the study was a retrospective analysis of intensive insulin therapy in patients
with type 1 diabetes mellitus with special consideration of its effects on the body mass index (BMI), lipid
profile, diabetes control and daily insulin requirement.
RESEARCH DESING AND METHODS. Case histories of
type 1 diabetics hospitalised in the Department of Metabolic Diseases between 1995 and 1999 were
analysed. Each hospitalised patient received intensive insulin therapy (IIT) and attended a course on
diabetes education.
RESULTS. In 72 patients (37 women and 35 men) with
a mean age of 31,85 ± 11,88 years the results of
control examinations were evaluated at 1 to 4 years
after IIT. BMI was found to increase significantly
(22,84 ± 3,05 vs. 24,07 ± 3,29 kg/m2, p < 0,001).
Total cholesterol was significantly higher (4,75 ±
± 1,10 vs 5,07 ± 1,21 mmol/l, p < 0,05), similar to
HDL cholesterol (1,44 ± 0,49 vs. 1,63 ± 0,38 mmol/l,
p <0,05). No significant differences were seen in
triglycerides, LDL cholesterol and atherogenic index. At 1-4 years after IIT diabetes control was significantly improved (HbA1c: 8,50 ± 2,37 vs. 7,40
± 1,69%, p < 0,01). There was a significant positive correlation between BMI and LDL cholesterol
(r = 0,41, p < 0,005) and between HbA1c and triglycerides (r = 0,53, p < 0,05).
CONCLUSIONS. The retrospective analysis shows that
IIT in patients with type 1 diabetes mellitus improved glycaemia control. Body weight gain expressed
as BMI was an unfavourable effect. The increased
BMI was not associated with the atherogenic lipid
profile based upon increased HDL cholesterol. The
favourable changes in the lipid profile despite the
increased BMI may result from improved diabetes
control due to IIT.
WSTĘP. Celem pracy jest analiza retrospektywna efektów leczenia metodą intensywnej insulinoterapii u chorych na cukrzycę typu 1, a w szczególności wykazanie
wpływu tej metody leczenia na wskaźnik masy ciała
(BMI, body mass index), profil lipidowy, wyrównanie
cukrzycy i dobowe zapotrzebowanie na insulinę.
MATERIAŁ I METODY. Analizie poddano historie chorób osób z cukrzycą typu 1 hospitalizowanych w Klinice Chorób Metabolicznych Szpitala Uniwersyteckiego w latach 1995-1999. Podczas hospitalizacji
u wszystkich chorych wdrożono model intensywnej insulinoterapii (IIT) oraz przeprowadzono cykl szkoleń.
WYNIKI. U 72 chorych w wieku 31,85 ± 11,88 lat
(37 kobiet i 35 mężczyzn) po okresie 1-4 lat oceniono wyniki badań kontrolnych. Stwierdzono statystycznie istotny wzrost wskaźnika BMI po okresie
1-4 lat leczenia IIT (22,84 ± 3,05 vs. 24,07 ± 3,29
kg/m2, p < 0,001). Statystycznie istotnie podwyższyło się stężenie cholesterolu całkowitego (4,75 ±
± 1,10 vs. 5,07 ± 1,21 mmol/l, p < 0,05), a także
stężenie cholesterolu frakcji HDL (1,44 ± 0,49 vs. 1,63
± ± 0,38 mmol/l, p < 0,05). Nie stwierdzono istotnych różnic w zakresie stężenia triglicerydów, cholesterolu frakcji LDL oraz wskaźnika aterogenności.
Po okresie 1-4 lat stosowania IIT stwierdzono statystycznie istotną poprawę wyrównania cukrzycy
(HbA1c: 8,50 ± 2,37 vs. 7,40 ± 1,69%, p < 0,01), a także statystycznie istotną dodatnią zależność pomiędzy BMI i stężeniem cholesterolu frakcji LDL (r = 0,41,
p < 0,005) oraz HbA1c i stężeniem triglicerydów
(r = 0,53, p < 0,05) w badaniach końcowych.
WNIOSKI. Przeprowadzona analiza wskazuje, że wprowadzenie IIT do leczenia chorych na cukrzycę typu 1
pozwoliło na lepszą kontrolę glikemii. Niekorzystnym
zjawiskiem był przyrost masy ciała wyrażony wskaźnikiem BMI, któremu nie towarzyszył aterogenny profil
lipidów, o czym świadczy wzrost stężenia cholesterolu frakcji HDL. Korzystne zmiany profilu lipidowego,
mimo wzrostu BMI, mogą wynikać z lepszego wyrównania cukrzycy, osiąganego w czasie leczenia IIT.
