Dylemat tożsamości politycznej Europejczyków - debata nad Traktatem Konstytucyjnym i Traktatem Lizbońskim

Moja praca dotyczy dylematu tożsamości europejskiej, dręczącego mieszkańców Starego Kontynentu. Jak duży jest to problem, pokazała klęska Traktatu Konstytucyjnego spowodowana obawą Europejczyków przed planowanymi zmianami i pogłębianiem integracji. Opisuję rozwój państwa od okresu starożytności- greckiej poleis i rzymskiej republiki- do XIX wiecznego modelu państwa. Opiszę również proponowany podział na narody polityczne i kulturowe. Staram się także pokazać, jaki wpływ na tożsamość europejską ma przywiązanie do państwa narodowego. Opisuję tu model generowania tożsamości narodowej wśród kreolczyków oraz związek poczucia tożsamości narodowej i europejskiej w związku z pracą w niektórych unijnych instytucjach. Poruszam również kwestię językową, zastanawiając się, czy homogeniczność językowa jest warunkiem koniecznym dla zintegrowania Unii Europejskiej i obudzeniu w jej obywatelach poczucia bycia Europejczykami. Omawiając ten wątek, przytoczę pewne propozycje rozwiązania kwestii zróżnicowania językowego wśród narodów Europy. Nastepnie poruszam zagadnienia rozwoju tożsamości po roku 1945. Postaram się wykazać, jaki wpływ na mentalność obywateli Europy Wschodniej i Zachodniej miały doświadczenia II wojny światowej i reżimu sowieckiego w bloku państw wschodnich, jak rysuje się ich postawa wobec Unii Europejskiej i procesu integracji obecnie oraz jak zbudować most łączący Wschód i Zachód Europy. Opisuję także, dlaczego brak zmian stosunku państw starych do państw nowych może być szkodliwy dla Unii, a jakie pozytywne efekty mogą wyniknąć ze zmiany nastawienia. Potem skupiam się na temacie klęski Traktatu Konstytucyjnego oraz kompromisu w postaci przyjęcia Europejskiej Karty Praw Podstawowych i Traktatu Lizbońskiego. Opisuję zmiany wprowadzane przez te dokumenty, cele tych zmian i wypływające z nich korzyści. Podsumowując swe rozważania napiszę, dlaczego poczucie tożsamości europejskiej jest tak ważne dla samych Europejczyków oraz przyszłości Unii Europejskiej. Klęska Traktatu Konstytucyjnego odsłoniła problem kryzysu tożsamości europejskiej. Myślę, że nie jest przesadą stwierdzenie, iż jest to obecnie jedna z najważniejszych kwestii, z jakimi musi uporać się Unia Europejska. Bez w pełni świadomego, aktywnego społeczeństwa obywatelskiego, Unia nie będzie w stanie nadal się rozwijać, wprowadzać kolejnych zmian i kontynuować integracji. Duża jest tu rola instytucji unijnych, które swoją działalnością mogą wspierać budowę takiej tożsamości wśród Europejczyków oraz rola polityków, mogących propagować postawy proeuropejskie. Mieszkańcy Europy muszą zrozumieć, że to oni ją tworzą- że ważne jest, aby brali udział w wyborach do Parlamentu Europejskiego i nie traktowali ich jak narodowych wyborów parlamentarnych, że mogą i powinni interesować się działalnością Unii i podejmować inicjatywę obywatelską. Europa funkcjonuje dla nich i dzięki nim. Patrząc wstecz, na historię kontynentu, nie należy skupiać się na tym, co dzieliło narody europejskie, ale co jest dla nich wspólne. Nie twierdzę, że trzeba zapomnieć o przeszłości. Ale trzeba skupi się na przyszłości.

-