Jacka Kaczmarskiego intertekstualna osobowość twórcza.

In this work I tried to present intertextual creative individuality of Jacek Kaczmarski. First chapter is divided on three parts. First is talking about biography and reception of Jacek Kaczmarski’s creation. Second part is concentrated on springs of his inspirations. Third I talking about theory of intertextuality by Ryszard Nycz. In chapter two some poems of Jacek Kaczmarski are interpreted: 1788, Cervantes, Co dwóch widzi, gdy widzi to samo, Epitafium dla Brunona Jasieńskiego, Kanapka z człowiekiem, Popas w karawanseraju, Pożytek z odmieńców, Teza Don Kichota, Teza Sancho Pansy, Sny i sny.In the last chapter I tried to decide which word is more suitably to judge the individuality of Jacek Kaczmarski – the poet or the lyrics maker.

Poniższa praca poświęcona jest Jackowi Kaczmarskiemu i intertekstualnym nawiązaniom w jego twórczości. Szczególny nacisk został tu położony na źródła, z których czerpał artysta pisząc swoje utwory oraz realizowanie się w nich modeli relacji intertekstualnych (tekst-tekst, tekst-gatunek, tekst-rzeczywistość).Rozdział pierwszy podzielony został na trzy podrozdziały. Pierwszy z nich – Nie szanuję słów tak, jak na to zasługują - przedstawia postać Jacka Kaczmarskiego oraz jego recepcję jako barda „Solidarności” . Drugi, zatytułowany Pierwsze były obrazy, omawia trzy źródła, z jakich artysta czerpał inspiracje: malarstwo, historia oraz literatura, z uwzględnieniem wątków biograficznych oraz teorii historyzmu Haydena White’a. Ostatni podrozdział, noszący tytuł Nadszedł czas wielkiego powtarzania, dotyczy zagadnienia intertekstualności i jej realizacji w twórczości Kaczmarskiego w oparciu o podział zaproponowany przez Ryszarda Nycza (tekst-tekst, tekst-gatunek, tekst-rzeczywistość).Rozdział drugi to analiza przykładowych tekstów, których zamysł artystyczny opierał się na intertekstualnym nawiązaniu kulturowym. On także podzielony jest na podrozdziały. Pierwszy z nich, Młody futurysta przepowiedział sobie los, to analiza utworu Epitafium dla Brunona Jasieńskiego, ze szczególnym uwzględnieniem odwołań do biografii i twórczości Brunona Jasieńskiego zawartych w tekście oraz ich wpływu na wymowę piosenki. Drugi podrozdział, zatytułowany Sławią swoje obłąkanie na zbłąkanej ziemi to analiza grupy wierszy, których przedmiotem jest Miguel de Cervantes Saavedra oraz jego powieść Don Kichote (Cervantes, Teza Don Kichota, Teza Sancho Pansy, Co dwóch widzi, gdy widzi to samo, Popas w karawanseraju, Sny i sny, Pożytek z odmieńców). Celem tej analizy jest wskazanie inspiracji biografią hiszpańskiego pisarza i dróg jej wykorzystania w przesłaniu utworu oraz wykazanie sposobu czerpania z powieści Don Kichote przez Jacka Kaczmarskiego i konsekwencji płynących z tego faktu dla całości cyklu. Kolejny podrozdział noszący tytuł Łajdacki pomiot poświęcony jest analizie piosenki 1788. Próbuję na tym przykładzie wykazać paraboliczną funkcję nawiązań historycznych w twórczości autora Encore. Ostatnia część tego rozdziału, Sztuka jest jedna, inne są tylko środki wyrazu, dotyczy odwołań do malarstwa oraz teorii ekfrazy i jej wykorzystania w piosence Kanapka z człowiekiem, inspirowanej obrazem Bronisława Linkego Kanibalizm. Trzeci rozdział poniższej pracy to próba klasyfikacji gatunkowej twórczości Jacka Kaczmarskiego oraz rozważenie problemu zawieszenia artysty pomiędzy przydomkami poety i tekściarza.