Kodeks buntownika. Strategie demitologizacyjne w nowofalowych filmach Nagisy Oshimy.

This study of early work of Nagisa Ōshima is an attempt to analyze nature of creative method and strategies of filmic style developed by this Japanese director. Ōshima throughout his career, presented a provocateur and a rebel attitude. His involvement in the affairs of political, social and cultural, made him one of the major figures in Japanese cinema after World War II. His innovative films provide running commentary on the postwar Japan. In the analysis of three selected films: Cruel Story of The Youth (Seishun Zankoku Monogatari, 1960), Death by Hanging (Koshikei, 1968) and The Ceremony (Gishiki, 1971) author proves that the basis of creative method of Ōshima is rebellion against tradition seen both in terms of socio-cultural, and filmic. This rebellion is reflected in the selection of controversial topics and innovative way of presenting them. Through his films, Ōshima is trying to sensitize viewer to issues that they raise. However what is more important Ōshima uses his films as a way to find the answers to question about the state of the spirit of postwar Japanese society.

Powyższa praca poświęcona wczesnej twórczości Nagisy Ōshimy, jest próbą analizy charakteru metody twórczej oraz stylu filmowego jaki wypracował ten japoński reżyser. Ōshima w ciągu całej swojej kariery prezentował postawę prowokatora i buntownika silnie zaangażowanego w sprawy natury politycznej, społecznej i kulturowej, stając się tym samym jedną z czołowych postaci japońskiej kinematografii po II wojnie światowej. Jego nowatorskie filmy stanowią krytyczny komentarz rzeczywistości powojennej Japonii.Autor poddając analizie trzy pozycje: Opowieść o okrutnej młodości (Seishun zankoku monogatari, 1960), Śmierć przez powieszenie (Koshikei, 1968) oraz Ceremonię (Gishiki, 1971) wykazuje, że podstawą metody twórczej Ōshimy jest bunt wobec tradycji pojmowanej zarówno w kategoriach społeczno-kulturowych, jak i filmowych. Bunt ten uwidacznia się w doborze kontrowersyjnych tematów oraz nowatorskim sposobie ich prezentacji. Ōshima poprzez swoje filmy stara się uwrażliwić widza na poruszane w nich problemy, co jednak istotniejsze próbuje odnaleźć odpowiedź na nurtujące go pytanie o stan ducha społeczeństwa powojennej Japonii.