This work focuses on a special moment in Adam Mickiewicz’s biography which is his several months’ staying in the land of Wielkopolska between the year 1831 and 1832. While being in Rome, at the and of the year 1830 he found out about the November Uprising. However, he decided to go to Wielkopolska few months later in order to join the opponents. The issue of his participation in the November Uprising seems to be dubious to the history of literature, however the majority of testimonies agrees that he had never joined the insurrectionists. In the face of various, often contradictory interpretations of this fragment of his biography, from “the missiles thrown at the poet” who was making love in the manor houses during the fights, through attributing secret missions to him, done incognito in that time, inability to participate in fights because of the reasons which were independent from him, to expunging this “episode” from his biography, the author decided to tell the story once again, and again, and again... This work uses various voices and commentaries of the critics from different periods, environments and beliefs, creating a story about something what Mickiewicz could have experienced while his staying in the province of Poznań. The author looks closer to the simplest activities which were the most probably done by the poet in the manor houses and the roles he was entering and put into: poet, lover, soldier, landowner etc. She examines the experience of a man who is trapped in the net of relations with other people, in the net of images and expectations and his own legend. Finally, she gives the voice to Mickiewicz himself who from time to time is speaking with the voice from the future. This draft is some kind of a biographical model: in the net of connections, joining probably the more and the less feasible versions of what happened, from the most “correct” to completely blasphemous for the current paradigm. The reader, if he or she wants to, receives the chance to choose either the way of how it was or, maybe – of how he would like it to be. After all, the history of literature is also literature.
Praca podejmuje temat szczególnego momentu w biografii Adama Mickiewicza, jakim jest jego kilkumiesięczny pobyt w Wielkopolsce, między 1831 a 1832 rokiem. Przebywający w Rzymie poeta dowiedział się o wybuchu powstania listopadowego końcem 1830 roku, jednak dopiero parę miesięcy później zdecydował się na wyjazd na tereny Wielkopolski, by tam dołączyć do walczących. Kwestia udziału Mickiewicza w powstaniu listopadowym jawi się historii literatury bardzo niejednoznacznie, choć większość świadectw zgodna jest co do tego, że ostatecznie do szeregu powstańców poeta nie dołączył. Wobec rozmaitych, często sprzecznych interpretacji tego biograficznego wycinka, od „pocisków miotanych na poetę”, który w chwili walk zbrojnych kochać się miał po dworkach wielkopolskich, przez przypisanie mu tajnych misji prowadzonych incognito w tym czasie, niemożności wzięcia w walkach udziału z przyczyn od niego niezależnych aż po całkowite wymazywanie tego „epizodu” z kart biograficznych, autorka postanowiła opowiedzieć tę historię raz jeszcze, raz jeszcze, raz jeszcze…Praca wykorzystuje rozmaite głosy i komentarze krytyków różnych epok, środowisk i przekonań, tworząc opowieść o tym, czego Mickiewicz mógł doświadczać w trakcie pobytu w Poznańskiem. Autorka przygląda się najprostszym czynnościom, których poeta najpewniej podejmował się w wielkopolskich dworach i rolom, w które wówczas wchodził i w które był wrzucany: poety, kochanka, żołnierza, ziemianina etc. Oglądowi poddaje doświadczenie człowieka uwikłanego w sieć relacji z innymi, w sieć wyobrażeń i oczekiwań oraz własnej legendy. Oddaje wreszcie głos samemu Mickiewiczowi, przemawiającemu nieraz głosem z przyszłości. Szkic stanowi rodzaj nowego modelu biograficznego: w sieci powiązań łącząc prawdopodobne bardziej i mniej prawdopodobne wersje zdarzeń, od najbardziej „poprawnej” aż po całkowicie dla obowiązującego paradygmatu bluźnierczą. Czytelnik, jeśli zechce, otrzyma możliwość wyboru określonej ścieżki tego, jak było, a może - jak chciałby, by było. Wszak historia literatury to także literatura.
