BA thesis, entitled System and man. Vladimir Maximov Early prose reveals human functioning, as individuals, in the system. The mutual dependence and influence, and human adaptability to the new reality. It is also an attempt to answer the question: if a man creates a system or human system? In this case, the system was treated as signs, symbols and values attributed to culture. The issue of culture as a system is in operation the main object of analysis, and is the starting point in the study of behavior heroes early works of Vladimir Maximov. Was also affected by the problem of the state system, remaining in close connection with the culture, and in order to better understand the time and circumstances of the same stories (years 60 and the associated generation of "szestidiesjatnikow" period of thaw). Years of communism, this time in which there was a complete negation przedkomunistycznej culture and its values. Religion, church, family, and friendship have become so dangerous for the system values that effectively attempted to get rid of them or change their definition. The strength of thrown in the middle of the new realities of a man very often become lost, unadapted individual ongoing struggle with his conscience and the time has adopted rules for survival. The heroes of the stories are divided into those who have not caved under pressure from the Soviet system, the negative values, and those with him failed. The elements common to all the tracks are themes journey, if not physically (almost all over the Soviet Union), the spiritual (in search of their "humanity"), and the people - the road signs on the road who brought the heroes show them the right way, and help you look into each other. Not in every case, however, this journey ends happily. Repeatedly to reach the recesses of his soul is connected with the discovery of a terrible truth and is free of the characters lives.
Praca licencjacka pod tytułem System i człowiek. Wczesna proza Władimira Maksimowa ukazuje funkcjonowanie człowieka, jako jednostki, w systemie. Wzajemne zależności i wpływy, oraz zdolności przystosowawcze człowieka do nowej rzeczywistości. Jest także próbą odpowiedzi na pytanie: czy to człowiek stwarza system, czy system człowieka? W tym przypadku system potraktowany został jako znaki, symbole i wartości przypisywane do kultury. Zagadnienie kultury jako systemu stanowi w pracy główny przedmiot analizy, i jest punktem wyjściowym w badaniu zachowań bohaterów wczesnych utworów Władimira Maksimowa. Dotknięty został także problem systemu państwowego, pozostającego w ścisłym związku z kulturą, oraz po to, by lepiej zrozumieć czas i okoliczności powstania samych opowiadań (lata 60. i związane z nimi pokolenie „szestidiesjatnikow”, okres odwilży). Lata komunizmu, to czas, w którym nastąpiła zupełna negacja przedkomunistycznej kultury i jej wartości. Religia, kościół, rodzina, czy przyjaźń stały się na tyle niebezpiecznymi dla systemu wartościami, że skutecznie próbowano się ich pozbyć, bądź zmienić ich definicję. Siłą rzucony w środek nowej rzeczywistości człowiek bardzo często stawał się zagubioną, nieprzystosowaną jednostką toczącą walkę z własnym sumieniem i raz już przyjętymi zasadami o przetrwanie.Bohaterowie opowiadań dzielą się na tych, którzy nie ugięli się pod naporem systemu sowieckich antywartości, i na tych co z nim przegrali. Elementami zaś wspólnymi dla wszystkich utworów są motywy wędrówki, jeśli nie fizycznej (po całym niemal Związku Radzieckim), to duchowej (w poszukiwaniu własnego „człowieczeństwa”), oraz ludzie – drogowskazy, którzy postawieni na drogach bohaterów wskazują im właściwą drogę, i pomagają zajrzeć w głąb siebie. Nie w każdym jednak przypadku owa wędrówka kończy się szczęśliwie. Niejednokrotnie dotarcie do zakamarków własnej duszy wiąże się z odkryciem strasznej prawdy i kosztuje bohaterów życie.
