Estetyka teatru Nō na podstawie dzieł Zeamiego Motokiyo.

Celem pracy jest analiza twórczości Zeamiego Motokiyo – zarówno dramatów, jak i traktatów teoretycznych, pod względem wpływu na estetykę teatru Nō, a zarazem na kulturę Japonii, poprzez przedstawienie zaproponowanych przez niego koncepcji estetycznych oraz sposobów wcielania ich w życie w grze aktorskiej, a także w sztuce pisania dramatów.W pracy przedstawiono mitologiczne korzenie teatru japońskiego, rozwój widowisk związanych z kultem bóstw, przekształcenie ich w formy odchodzące od religijnych konotacji, powstanie teatru Nō (sarugaku) za czasów Kan’amiego, dokładną biografię Zeamiego oraz dalszy rozwój Nō po jego śmierci. Opisano koncepcje estetyczne, techniki aktorskie, trening aktora i sposoby, w jaki artysta może osiągnąć konkretny efekt estetyczny na widzach – wszystko po to, aby stwierdzić potwierdzić decydujący wpływ Zeamiego na Nō. W tym celu zanalizowano także dramaty Zeamiego pod względem technik, dzięki którym realizuje daną koncepcję estetyczną. Zostało to przedstawione na podstawie podziału na Trzy Role: typ Starca, Wojownika i Kobiety.

The aim of this work is to analyse writings of Zeami Motokiyo — both his dramas and theoretical treatises, with particular stress on their influence on Nō Theatre aesthetics and Japanese culture. This is done by a presentation of his aesthetical conceptions and ways of their implementation in actors’ performance and in the art of writing dramas. This work shows the mythological roots of Japanese theatre. An evolution of performances connected with cults, their departure from religious context, beginning of Nō Theatre (sarugaku) in the time of Kan’ami, biography of Zeami and further development of Nō theatre after Zeami’s death are described. Moreover, the author of this dissertation presents Zeami’s aesthetical conceptions, acting techniques, training system for actors and methods to affect audience in a specifically aesthetical way, all in order to make a conclusion about Zeami’s impact on the Nō Theatre. This is the main purpose of the analysis of Zeami’s dramas in terms of techniques he used to achieve aesthetical conceptions, which is shown on the ground of division into Three Modes: the Aged Mode, the Martial Mode and the Woman's Mode.