The image of the second space in the poetry of Czeslaw Milosz.

The paper presents the image of the otherworldly space in the poetry of Czesław Miłosz. Its design - according to the religious thinking, it introduces spatial separation of: Heaven, Purgatory and Hell. Each area contains a further spatial models, and what is very significant is that Hell was designed according to the model of Hegel's dialectical triad. Heaven, in "the autobiographical order". Purgatory, is imprecisely located - between earth and Hell. Heaven and Hell are, in turn, again stratified into three contrasting spaces for themselves. The text deals with : intertextual relationships with the thinkers that were respected by the poet (OV Milosz, Swedenborg, Blake), his own idea derived from the lines, as well as problems arising around the erosion of religious imagination.

Praca przedstawia wyobrażenia przestrzeni zaświatowej w poezji Czesława Miłosza. Jej konstrukcja - zgodnie z założeniami myślenia religijnego wprowadza trójpodział przestrzenny: Niebo, Czyściec i Piekło. Każda z przestrzeni zawiera w sobie kolejne modele przestrzenne, o tyle znaczące, że Piekło skonstruowane zostało według modelu heglowskiej dialektycznej triady. Niebo, według "porządku autobiograficznego". Czyściec, umiejscowiony jest nieprecyzyjnie – pomiędzy ziemią a Piekłem. Niebo i Piekło zostają z kolei znów rozwarstwione na trzy przeciwstawne dla siebie przestrzenie. W tekście rozpatrywane są: związki intertekstualne z cenionymi przez poetę myślicielami (O.V. Milosz, Swedenborg, Blake), jego własne wyobrażenie wyprowadzone z wierszy, a także problemy powstałe wokół erozji religijnej wyobraźni.