POZYCJA USTROJOWA MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI W POLSCE

The thesis presents the position of the Minister of Justice in the actual polish law order. It describes the legal solution for polish Minister of Justice among other European countries and the order that is being adapted fot that institution in The United States of America. It also shows the historical path that created today's status of the mentioned organ. Main part of the work consists of multiple information that are being provided to present the organization rules, functioning and the law status of the Minister of Justice. It also raises the most controversial prloblems that are being discused nowadays inside both, science and practice law world. Those main questions are focused especially on administrative supervision and the control competence of common courts. Also, the new legal solution of the organization, structure and the status of prosecutor. The latest change enacted in October 2009, has separated the functions of the Minister of Justice and the Prosecutor General. Further legal changes on that topic are being discused recently. At the ending part of this thesis, author wants to show main causes and negative effects that occur in the situation where one kind of power has too much influence on it's other branch.

Niniejsza praca stanowi analizę aktualnej, w świetle obowiązujęcego prawa, pozycji Ministra Sprawiedliwości w Polsce. W celu dokładnego przedstawienia tematu autor prezentuje miejsce polskiego modelu tej instytucji pośród innych uregulowań w tym obszarze, zarówno w państwach Europy Zachodniej jak i Stanów Zjednoczonych. Kolejny rozdział stanowi geneza samej instytucji Ministra Sprawiedliwości w Polsce oraz przemiany w ustroju tego organu na przełomie wieków. Obecna pozycja ministra odpowiedzialnego za resort zajmujący się sprawami wymiaru sprawiedliwości w polskim systemie prawnym, zostaje przedstawiona przede wszystkim w ujęciu dualizmu jego roli jako członka Rady Ministrów oraz samodzielnego organu stojącego na czele działu administracji rządowej. Dalszą część pracy stanowi opis regulacji prawnych dotyczących funkcji jakie polski ustawodawca wyznacza Ministrowi Sprawiedliwości. Materia ta dotyczy przede wszystkim kompetencji normotwórczych ministra, w tym jego prerogatyw do wydawania aktów powszechnie obowiązującego prawa w postaci rozporządzeń ale i możliwości regulacji wewnętrznych spraw ministerstwa oraz organów jemu podporządkowanych w formie zarządzeń, decyzji oraz niewiążących opinii. Osobny rozdział poświęcono organizacji aparatu pomocniczego ministra, którym jest Ministerstwo Sprawiedliwości w ujęciu urzędu administracji rządowej. Zapewnia ono fachową obsługę ministra oraz wykonawstwo jego poleceń i decyzji.Główny temat rozważań zawartych w niniejszej pracy stanowią zagadnienia związane z realizacją przez organ Ministra Sprawiedliwości instytucji nadzoru administracyjnego w stosunku do sądów powszechnych, a także innych kompetencji dających możność regulowania lub kreacji sytuacji prawnej podległych i ustawowo wskazanych organów. Kolejnym z kontrowersyjnych zagadnień jest wzajemna relacja organu Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego. Jak zauważono, na przestrzeni ostatnich lat nastąpił szereg zmian w pozycji ustrojowej obu instytucji, głównie za sprawą ich rozdziału personalnego oraz separacji kompetencyjnej. Dyskusje na temat kierunków dalszych zmian w tym zakresie, zwracają uwagę na inny problem. Minowicie, rzecz dotyczy zagadnienia trójpodziału władz we współczesnych systemach ustrojowych oraz obecnie występujących tendencji do powstawania nowych form organów i instytucji, często prowadzących swoją działalność na pograniczu sąsiadujących ze sobą gałęzi władzy. Obszar zainteresowania autora skupia się w tym wypadku na relacjach władzy sądowniczej z egzekutywą oraz ewentualnych skutkach ich zbyt dużego współoddziaływania na siebie. Wskazuje się zatem potrzebę niezbędnych oraz bieżących zmian w obowiązującym systemie prawnym po to, aby zapobiec sytuacjom patologicznym skutkującym nadmierną wzajemną ingerencją poszczególnych gałęzi władzy w ich zagwarantowane prawem kompetencje.