O sobie samym jako starym. Rozważania nad Dziennikiem Jerzego Pilcha

This thesis is the sum of my considerations about Jerzy Pilch's ‘Diary’. The topic refers to the work of Paul Ricoeur ‘Onemyself as another’, which was the starting point for research into the experience of senility in the ‘Diary’.The first chapter is an attempt to answer the question about the truth of autobiographical text. I recalled therein the most important concepts of autobiography, including autobiographical pact by P. Lejeune, point of view of G. Gusdorfa, L.A. Renzy and autobiographical triangle by M. Czermińska. Based on the text of the ‘Diary’ I showed weakness of these approaches. This part of the paper is closed by an analysis of Pilch's style.The purpose of the second chapter was the location of the ‘Diary’ in the Polish tradition of diaries, which I have done by comparing it with diaries of other writers:W. Gombrowicz, S. Kisielewski and so. “lying-diaries", ie ‘Calendar and hourglass’ by T. Konwicki. The rest of the paper is to discuss - in the light of the theory of narrative identity - the experience of an old age in the Pilch's ‘Diary’. My study proved that the writer has made a model of the Old Master's transgression. Due to the intimate nature of the notes my thoughts close view of the therapeutic dimension of writing an autobiography.

Niniejsza praca magisterska jest sumą moich rozważań prowadzonych nad „Dziennikiem” Jerzego Pilcha. Temat nawiązuje do dzieła Paula Ricoeura „O sobie samym jako innym”, które było punktem wyjścia do zgłębienia doświadczenia starości w diariuszu autora powieści „Wiele demonów”. Pierwszy rozdział jest próbą odpowiedzi na pytanie o prawdę tekstu autobiograficznego. Przywołałam w nim najważniejsze koncepcje dotyczące autobiografii, m.in. pakt autobiograficzny P. Lejeune’a, ujęcie G. Gusdorfa, L.A. Renzy oraz trójkąt autobiograficzny M. Czermińskiej. Opierając się na tekście „Dziennika”, ukazałam słabość tych ujęć. Tę część pracy zamyka analiza stylu Pilcha. Celem drugiego rozdziału było umiejscowienie „Dziennika” w tradycji polskiej diarystyki, czego dokonałam porównując go z dziennikami innych pisarzy: W. Gombrowicza, S. Kisielewskiego oraz tzw. „łże-dziennikami”, tj. „Kalendarzem i klepsydrą” T. Konwickiego. Dalsza część pracy stanowi omówienie – w świetle narracyjnej teorii tożsamości – doświadczenia starości w „Dzienniku” Pilcha. W pracy dowiodłam, że pisarz ten dokonuje transgresji modelu Starego Mistrza. Ze względu na intymny charakter zapisków, moje rozważania zamykają uwagi na temat terapeutycznego wymiaru pisania autobiografii.