In the modern world, there are still many diseases which current, evolving medicine is trying to cope with. The hepatitis C is an example of such a problem. The virus called HCV was recognized relatively not long ago. From that point, scientists have been working on finding even more effective medicine that could allow them to handle that global problem. It is not only a matter of health but economics as well because the treatment requires major amount of money. In 2011, the European Medicines Commission approved two new medicines, offering the infected an opportunity for more effective treatment. Both of the medicines: Teleprevir and Boceprevir are serine protease inhibitors. Combination these two with two other previously used medicines (pegylated interferon alpha and rybovarine) significantly increase the chance of cure. This, however, may cause more side effects (both somatic and psychological) as a result of the medicine’s more aggressive interference with the infected organism. Sometimes, the treatment has to be even stopped due to that. During the treatment, which lasts nearly a year, it is very important for the patient to work closely with the treatment team and follow the general rules. Otherwise, the treatment may fail or cause another side effects. The infected person must learn self-discipline because medication (both oral and injectable) depends mainly on him. Also the person’s nearest family is involved in this long struggle for his/her life and health as a major support. The role of the nurse in this whole process is extremely important as well. She takes care of the patient, educate him and takes part in the treatment. The nursing (in physical and psychological terms) and the most significant problems of the hospitalized person must be considered in the process. As for the hepatitis C treatment, demand for direct nursing care depends on the patient’s clinical status and the severity of the disease. The right nursing care has a huge impact on the patient’s well-being by mitigating the effects of the disease and the treatment as well as preventing the onset of side effects.
We współczesnym świecie, wciąż obecne są choroby z którymi próbuje poradzić sobie, nieustannie rozwijająca się medycyna. Takim problemem jest wirusowe zapalenie wątroby typu C. Wirus HCV, został rozpoznany stosunkowo niedawno i odtąd naukowcy pracują nad coraz skuteczniejszymi lekami, pozwalającymi na radzenie sobie z problemem, który ma już zasięg ogólnoświatowy. Stanowi także problem nie tylko zdrowotny ale i ekonomiczny, gdyż terapia mająca na celu wyeliminowanie wirusa, wymaga dużych nakładów finansowych. W 2011 roku Europejska Komisja Leków zatwierdziła dwa nowe leki, które dają szanse zakażonym na skuteczniejsze leczenie: Teleprewir i Boceprewir. Są to inhibitory proteazy serynowej, które w połączeniu ze stosowanymi dotąd dwoma innymi lekami, stanowiącymi terapię standardową, czyli pegylowanym interferonem alfa i rybawiryną, zwiększają w znacznym stopniu szansę na wyleczenie. Zwiększenie skuteczności terapii, wiąże się niestety z większą liczbą objawów niepożądanych, wynikających z bardziej agresywnej ingerencji leków w organizm zakażonego. Niekiedy nasilenie skutków ubocznych zarówno somatycznych jak i psychicznych, determinuje konieczność przerwania terapii. W czasie trwania procesu terapeutycznego, który trwa blisko rok, niezwykle ważna jest ścisła współpraca pacjenta z zespołem terapeutycznym, gdyż jakiekolwiek odstępstwo od zasad leczenia, skutkować może niepowodzeniem lub dodatkowymi niepożądanymi objawami. Zakażony człowiek, musi nauczyć się samodyscypliny, bowiem aplikowanie leków, zarówno doustnych, jak i iniekcji podskórnych, spoczywa w głównej mierze na nim. Do procesu leczenia ,włączona zostaje także najbliższa rodzina chorego aby stanowiła wsparcie dla pacjenta w trudach długotrwałej batalii o życie i zdrowie. Niezwykle ważna w tym procesie jest również rola pielęgniarki. Pełni ona tutaj rolę opiekuńczą, edukacyjną i bierze udział w procesie leczenia. W procesie pielęgnowania, uwzględnione być muszą najważniejsze problemy pacjenta hospitalizowanego jak również odpowiednie postepowanie pielęgniarskie, które dotyczy zarówno sfery fizycznej, jak i psychicznej. W leczeniu WZW typu C, zapotrzebowanie na bezpośrednią opiekę pielęgniarską jest uzależnione od stanu klinicznego pacjenta jak również od zaawansowania choroby. Sprawowanie właściwej opieki pielęgniarskiej nad chorym ma ogromny wpływ na jego dobre samopoczucie i na łagodzenie skutków choroby, terapii oraz zapobieganie powikłaniom.
