Evolution of human communities and security in terms of Friedrich Nietzsche

Upholding issues which nowadays seem to be certain or obviously not questionable and carrying a whole new mental process about them. Pointing out a different view on security itself, as long as it's not a process but only a short period of respite for people struggling with reality. Aspiration to destroy all the insecurity and danger is nothing other than breaking spirit of life within societies and human itself. Definig the concept of security without adressing to Christian culture archetypes – conducting this endeavour with historically motivated analysis of rise and fall of civilizations and particularly their normative emanations, such as law and ethics. Dealing with question of morality – how it has been mistaken as once given and unbreakable certainty whereas nations have been living according to various types of moral systems which rules should serve their only purpose – to strenghten it's nation. Also pointing out the weakening effect that idea of common equality has on nations, same as preparing secure environment. Acknowledging danger as fundamental factor triggering what's best in people and as main variable conditioning development of civilizations. Heading towards the conclusion that any permanence demands sacrifices – and them can take place only within specific conditions of insecurity and battle. Investigate evolution of human collectivities in order to identify key and recurrent elements present during every stage of social group development. Promulgate understanding how morality and religion are related to such simple and basic determinants as physical conditions of living, number of group or even teritorial size of state. Criticism including Christianity, political ideologies, idea of common good and others not related with real world.

Podejmowanie kwestii co do których namysł nie jest współcześnie prowadzony gdyż wydają się być one oczywiste i bezdyskusyjne. Przekazywanie innego spojrzenia na kwestie bezpieczeństwa które nie jest procesem a jedynie stanem krótkotrwałego wytchnienia dla ludzi zmagających się z rzeczywistością. Dążenie do pozbycia się wszelkich niebezpieczeństw jest tak naprawdę osłabianiem potencjału życiowego jednostek i społeczeństw. Definiowanie pojęcia bezpieczeństwa w oderwaniu od chrześcijańskich archetypów kulturowych, jedynie na podstawie analizy historycznego przebiegu wzrastania i upadków cywilizacji i ich emanacji w postaci różnorodnych systemów normatywnych. Przedstawienie demaskatorskiego wysiłku zmierzającego do rozjaśnienia kwestii moralności – tego iż nie istnieje jej jedyna, słuszna wersja, narody żyły podług różnych moralności, a zasady moralne powinny służyć potęgowaniu siły danego narodu. Wskazanie iż dążenie do zniesienia różnic między narodami wzajemnie je osłabia, podobnie jak systematyczne ograniczanie kontaktu z niebezpieczeństwami. Uznanie zagrożeń za fundamentalny czynnik wyzwalający w ludziach najlepsze cechy jakimi dysponują oraz determinant tego w jaki sposób rozwijały się cywilizacje. Na tej podstawie uzyskanie wniosku iż jakakolwiek historyczna trwałość wymaga poświęceń, a można się na nie zdobyć tylko w warunkach niepewności i walki. Prześledzenie ewolucji ludzkich zbiorowości i identyfikacja elementów kluczowych i powtarzających się na wszystkich etapach rozwoju grupy. Doprowadzenie do zrozumienia tego jak moralność i religia związane są z tak prostymi wyznacznikami jak fizyczne warunki bytowania, liczebność zbiorowości czy też rozmiar terytorialny państwa. Krytyka chrześcijaństwa, ideologii politycznych, koncepcji powszechnego dobra i idei niezwiązanych ze światem w którym powstały.