Wykorzystanie gier w rozwijaniu u dzieci sprawności mówienia w języku angielskim

This project describes the possibility of using games to develop speaking skills in teaching English to children. This is an important issue, because communication seems to be one of the more popular reasons to learn languages. Usually, when someone describes his knowledge of a particular language, he says that he speaks it. Unfortunately, based on the personal experiences of the author of this work, not enough time is usually spent practicing speaking and very often it is limited to drilling. The aim of this work is to show that a different approach is possible. The first chapter focuses on describing the general role of output in the process of language learning and tries to determine what kind of speaking is the most useful. The second chapter proposes a specific solution: games. Different factors are considered to support this idea, but the main argument is that this is the natural situation for children. For this reason, it helps to involve students more easily and create a positive attitude to language learning in general. The practical part presents five lesson plans designed entirely by the author of this work. They include both speaking and pre-speaking activities prepared, taking into account the factors discussed in the theoretical part. Generally, conducted lessons confirmed the theoretical assumptions. However, it is still necessary to investigate long-term results of such approach.

Praca ta omawia możliwość użycia gier do rozwijania umiejętności mówienia po angielsku w nauczaniu dzieci, co jest ważnym zagadnieniem, jako że umiejętności komunikowania się jest jednym z głównych powodów podejmowania nauki języka obcego. Pierwszy rozdział zaczyna się opisem roli produkcji językowej na podstawie dwóch teorii: Second Language Acquisition i Comprehensible Output. Następnie zostaje podjęta próba ustalenia jaki rodzaj ćwiczeń na mówienie jest najbardziej użyteczny w tym kontekście. Bazując na tych założeniach, kolejny rozdział proponuje gry jako efektywny środek do zachęcenia dzieci do komunikowania się w języku obcym. Zostało również zasugerowane, że w ten sposób jest możliwe obniżenie poziomu stresu, a także dodatkowe zmotywowanie dzieci do nauki angielskiego. Głównym argumentem wspierającym tą tezę jest fakt, że gry są naturalną formą spędzania czasu przez dzieci i w związku z tym w ten sposób łatwiej je zaangażować w naukę. W kolejnej część tego rozdziału próbuję zdeterminować, jakie warunki muszą spełniać takie gry, żeby wspomóc komunikację dzieci po angielsku. Omawiam również główne problemy i ryzyka, takie jak przełączanie się na język ojczysty i korekta błędów. Część praktyczna prezentuje pięć planów lekcji zaprojektowanych z uwzględnieniem wcześniej omówionych czynników. Rezultaty pokazują, że jest to rzeczywiście skuteczna metoda nauczania języka obcego. Uczniowie aktywnie brali udział w zajęciach i byli szczerze zainteresowani. Po jakimś czasie poprawa umiejętności komunikacyjnych była zauważalna w większości przypadków. Mimo to konieczne jest sprawdzenie efektów długoterminowych takiego działania.