Określenie wpływu pochodnej fenylopiperazyny, związku WB-2, na oksydacyjne uszkodzenia komórek SH-SY5Y

Depression and anxiety disorders are most common mental disorders. Frequent coexistence of this disorders with other diseases complicates their treatment. Currently used antidepressant drugs are not effective in all people and in addition to the therapeutic effects cause many side effects. To improve the effectiveness of depression and anxiety disorders treatment scientists conduct research to develop a new drugs. In the Institute of Bioorganic Chemistry on the Faculty of Pharmacy UJ CM a new phenylpiparazine derivative – WB–2 compound was synthesized. Previous studies have shown anti – anxiety activity of this compound.The aim of this study was to determine the effect of WB–2 compound on the viability of SH–SY5Y cells cultured under basal conditions and on oxidative stress induced damage. The cytotoxicity of the tested compound was determined by assaying the lactate dehydrogenase activity in the culture medium (LDH assay) and MTT reduction assay was used for the detection of WB–2 effect on cell viability.The results showed that 72 hours cultures of SH–SY5Y cells with WB–2 compound at a concentration of 7.5 x 10-5 and 10-4 M evoked a significant cytotoxic effect, while lower concentrations had no effect on LDH release. In the MTT reduction assay this compound at a concentration from 10-5 to 10- 4 M significantly reduced cell viability. Examining the effect of WB–2 on hydrogen peroxide induced cell damage it has been found that only at 10-5 M concentration WB–2 increased the effect of H2O2 on both the LDH activity and MTT reduction, whereas lower concentrations of these compound did not increase and did not inhibit oxidative stress induced cells damage. Since the cytotoxic effect of WB–2 compound was observed only at high concentrations (from 10-5 M), it seems that its potential use in the therapy of anxiety disorders should not damage the neurons.

Depresja oraz zaburzenia lękowe są najczęściej występującymi zaburzeniami psychicznymi. Badania wskazują na ich częste współistnienie z innymi chorobami, co utrudnia leczenie choroby współistniejącej. Obecnie stosowane leki przeciwlękowe czy przeciwdepresyjne nie są skuteczne u wszystkich osób a także oprócz działania terapeutycznego powodują wiele działań niepożądanych. Aby zminimalizować skutki uboczne i poprawić efektywność leczenia prowadzone są badania celem opracowania nowych leków. W Zakładzie Chemii Bioorganicznej Katedry Chemii Organicznej Wydziału Farmaceutycznego UJ CM zsyntetyzowano nową pochodną fenylopiperazyny, związek WB–2. Dotychczasowe badania wykazały jego działanie ośrodkowe, w tym aktywność przeciwlękową. Celem obecnej pracy było określenie wpływu związku WB–2 na żywotność komórek SH–SY5Y w warunkach podstawowych oraz na oksydacyjne uszkodzenie tych komórek. Zastosowano test określający cytotoksyczność związku (test LDH; określania aktywności dehydrogenazy mleczanowej w pożywce hodowlanej) oraz test redukcji MTT wykrywający wpływ WB–2 na żywotność komórek.Uzyskane wyniki wykazały, że 72 godzinna hodowla komórek linii SH–SY5Y ze związkiem WB–2 w stężeniu 7,5 x 10-5 i 10-4 M wywołuje istotne efekty cytotoksyczne, natomiast mniejsze stężenia nie wpływały na uwalnianie LDH. W teście redukcji MTT badany związek w stężeniach od 10-5 do 10-4 M istotnie zmniejszał żywotność komórek. Badając wpływ związku WB–2 na wywołane nadtlenkiem wodoru uszkodzenia komórek stwierdzono, że tylko stężenie 10-5 M nasila działanie H2O2 zarówno w teście LDH jak i w teście redukcji MTT, natomiast niższe stężenia nie nasilają, ale też nie hamują oksydacyjnych uszkodzeń komórek SH–SY5Y. Ponieważ cytotoksyczne działanie związek WB–2 wykazuje tylko w wysokich stężeniach (od 10-5 M), wydaje się że, jego potencjalne zastosowanie w terapii lęku nie powinno wiązać się z uszkadzaniem neuronów.