The problem of homosexuality in Muslim society encounters a number of obstacles, which find their source in the religion of Islam. By adjusting each dimension of temporal existence, Islam imposes a social and religious order, which is clearly visible and dictated only to the heterosexual model and does not allow other alternative expressions of sexuality. Across the total rejection of homosexuality in the Islamic world, comes out literature – a definite proof of the existence of the phenomenon being even the main theme of literary creation.The work aims to present and compare three selected works of the following Arab authors - Abū Nuwās, Naǧīb Maḥfūẓ and Muṣṭafa Fatḥī - in the context of homosexuality, non-heteronormative behavior and sexual practices of the characters who show physical interest in the same sex. The essential part of the work is the analysis of the works, looking at the non-heteronormative images, homosexual behavior of the characters, their relationships with the environment, response of the society to the phenomenon and the language.This work is also taking the attempt to analyze the key assumptions and reasons which guided the authors of the works used, and to demonstrate through literary sources that the modern Arab world gives a false picture of a prude Muslim civilization, and thus prove that the phenomenon of homosexuality was present and well known before time of the Prophet. Literature of the 20th and 21st century is often an expression of doubt, uncertainty with no respect to the self-I, sometimes hate and rejection. Homosexual characters appear in the literature rarely, though not always are presented in terms of pejorative judgment. Society seems to constantly follow the way of the increasingly noticeable radicalization and denies the existence of homosexuality itself, but one should think about whether the authors of today are able to miss this phenomenon.
Problem homoseksualizmu w społeczeństwie muzułmańskim napotyka na swojej drodze liczne przeszkody, które swoje źródło odnajdują w religii Proroka. Regulując każdy wymiar doczesnego istnienia wierzącego muzułmanina, narzuca pewien ład społeczno - religijny, który widoczny jest w wyraźny sposób w podyktowanym heteroseksualnym modelu płciowości i nie dopuszcza innych, alternatywnych przejawów seksualności. Naprzeciw całkowitemu sprzeciwowi wobec homoseksualizmu w świecie islamu, wychodzi literatura, która już od VIII wieku stanowi dowód na istnienie zjawiska, a nawet główny motyw twórczości literackiej.Praca ma na celu przedstawienie i porównanie twórczości trzech wybranych autorów arabskich - Abū Nuwāsa, Naǧība Maḥfūẓa oraz Muṣṭafy Fatḥīego - w kontekście zjawiska homoseksualizmu, nieheteronormatywnych zachowań i praktyk bohaterów, którzy przejawiają fizyczne zainteresowanie tą samą płcią. Zasadniczą część pracy stanowi analiza utworów pod kątem przekazanych obrazów nieheteronormatywnych, homoseksualnych zachowań bohaterów, ich relacji z otoczeniem, reakcji społeczeństwa na zjawisko oraz języka, którym wyrażony jest problem. Pierwszą część pracy stanowi interpretacja homoerotycznych utworów lirycznych na przykładzie poezji Abū Nuwāsa oraz przybliżenie sylwetki samego poety. Przedmiotem dyskursu jest hedonistyczne, nierządne życie, prowadzone przez poetę oraz fakt jego nieskrywanego homoseksualizmu, który zdecydowanie wywarł wpływ na charakter jego poezji, balansującej na granicy literackiej przyzwoitości i dobrego smaku. Druga część to próba analizy homoseksualnej postaci w pierwszej powieści w literaturze XX wieku poruszającej temat homoseksualizmu - Hamidzie z zaułka Midakk - autorstwa egipskiego pisarza - Naǧība Maḥfūẓa, który w swojej pracy przedstawia bohatera - geja na tle purytańskiej etyki muzułmańskiej. Pod dyskusję zostaje poddana teza, jakoby utwór stanowił początek zmian arabskich postaw kulturowych wobec homoerotyzmu. Ostatnia część, to interpretacja obrazu homoseksualizmu w XXI wieku w Egipcie wedle pracy Muṣṭafy Fatḥīego Fī balad al-wilād. W oparciu o ruch literacki Šabāb, Muṣṭafa Fatḥī podejmuje próbę bezstronnego przedstawienia życia i romantycznych relacji homoseksualnych mężczyzn w Egipcie. Zastosowane w pracy metody interpretacyjne mają na celu wykazać, w jaki sposób na przestrzeni wieków ewoluowała i zmieniała się arabska literatura poruszająca kwestię nieheteronormatywnej seksualności oraz w jaki sposób uwarunkowania społeczne, religijne i kulturowe wpłynęły na jej obraz w średniowieczu - za czasów kalifatu abbasydzkiego - oraz u progu nowoczesności.Praca podejmuje również próby analizy głównych założeń i powodów, jakimi kierowali się autorzy wykorzystanych utworów oraz wykazania za pomocą źródeł literackich, że współczesny świat arabski daje fałszywy obraz pruderyjnej muzułmańskiej cywilizacji, a tym samym udowodnienia, że zjawisko homoseksualizmu było obecne i powszechnie znane jeszcze za czasów Proroka. Literatura XX i XXI wieku często jest wyrazem zwątpienia, brakiem pewności względem własnego „ja”, a nawet nienawiści ze strony bliskich i społeczeństwa. Postaci homoseksualne pojawiają się w literaturze rzadko, choć nie zawsze przedstawiane są w kategoriach pejoratywnych. Społeczeństwo zdaje się nieustannie podążać drogą coraz bardziej zauważalnej radykalizacji oraz neguje istnienie homoseksualizmu, jednak należy zastanowić się, czy aby na pewno współcześni twórcy są w stanie przegapić owo zjawisko.
