Zwierzęce modele glejaków

Gliomas account for 49% of primary brain tumors and 2% of diagnosed cancers in the United States. More than 60% of them are the worst tumors in the world: GBM and anaplastic astrocytomas. Among tumors derived from glial cells we can distinguish astrocytar, oligodendritic or microglial cells as well as mixed type. The most common causes of brain cancer are mutations in the genes for epidermal growth factor, p53 protein, PTEN or IDH1 suppressor gene. Among models that investigate the development of gliomas or to develop new therapies that will be used in treatment, we can distinguish both in vitro and in vivo models. In vivo models are more important because they better reflect the interactions that can occur in the human body during disease development. The most commonly used animals are rodents, especially mice and rats, but we can also meet with tests using tree shrew, pig or Danio rerio. The quest to create models in which the animals used show a higher degree of similarity to humans, in terms of the nervous system and physiological responses of the organism, will allow us to gain positive results in transfer of therapies developed in other species on humans in the future.

Glejaki stanowią 49% pierwotnych guzów mózgu oraz 2% zdiagnozowanych nowotworów w USA. Ponad 60% z nich to najgorzej rokujące guzy: glejaki wielopostaciowe (GBM) i gwiaździaki anaplastyczne. Wśród nowotworów powstałych z komórek glejowych możemy wyróżnić te pochodzenia astrocytarnego, oligodendrytycznego czy powstające z komórek mikrogleju, a także typ mieszany. Najczęstszą przyczyną rozwoju nowotworów mózgu są mutacje występujące w genach dla epidermalnego czynnika wzrostu, białka p53, białka związanego z genem supresorowym PTEN czy IDH1. Wśród modeli badających podłoże rozwoju glejaków bądź mających na celu opracowanie nowych terapii, które będą miały zastosowanie w leczeniu możemy wyróżnić zarówno modele in vitro, jak i in vivo. Większe znaczenie mają modele in vivo, ponieważ lepiej odzwierciedlają interakcje, które mogą zachodzić w ludzkim organizmie w trakcie rozwoju choroby. Najczęściej wykorzystywanymi do badań zwierzętami są gryzonie, szczególnie mysz i szczur, ale spotykamy się również z badaniami z wykorzystaniem wiewiórecznika, świni czy danio pręgowanego. Dążenie do stworzenia modeli, w których wykorzystywane zwierzęta wykazują wyższy stopień podobieństwa do człowieka, pod względem budowy układu nerwowego oraz reakcji fizjologicznych organizmu pozwoli nam w przyszłości uzyskać pozytywne wyniki w przeniesieniu terapii opracowanych na innych gatunkach na ludzi.