The fate of children in foster care

Placówki opiekuńczo-wychowawcze spełniają mnóstwo ważnych funkcji. Zapewniają swym podopiecznym całodobową i kompleksową opiekę oraz przygotowują do samodzielnego życia. Pierwsze zakłady opieki funkcjonowały już w XVII wieku i bazowały na dawnych założeniach pedagogicznych. W latach 80 nastąpiła ewolucja,która dążyła do zbliżenia instytucji opiekuńczych do naturalnego środowiska rodzinnego. Placówki z biegiem czasu ulegały zmianą pod kątem ustaw i rozporządzeń. Zostały z pośród nich wyodrębnione cztery typy: interwencyjnego, rodzinnego, socjalizacyjnego i specjalistyczno- terapeutyczna. Każda z nich spełnia inne funkcję, ale cel pozostaje ten sam. Głównym ich założeniem prócz usamodzielnienia wychowanków jest obudzenie w nich poczucia samodzielności. Ważnym etapem w życiu wychowanków jest moment wejścia w proces usamodzielniający, który zaczyna się na rok przed uzyskaniem pełnoletności. Każdy z wychowanków ma stworzony indywidualny program usamodzielniający, który według założenia ma przyczynić się do wzrostu samodzielności po opuszczeniu placówki.Jednak wielu z podopiecznych w trakcie procesu styka się z licznymi problemami, które uniemożliwiają dostateczne wywiązanie się z programu. W pracy zostały przeprowadzone badania empiryczne mające na celu wskazanie poziomu samodzielności wychowanków placówek opiekuńczo- wychowawczych oraz znalezienie odpowiedzi na pytanie czy są dostatecznie przygotowani do samodzielnego życia. Badania zostały przeprowadzone w Stowarzyszeniu Siemacha Spot 24/7. W badaniu uczestniczyła 10- osobowa grupa, z jej uczestnikami został przeprowadzony wywiad na podstawie, którego udało się uzyskać wiele informacji. Analiza wyników badań własnych wskazała, że badani na ogół posiadają wiedzę na temat procesu usamodzielniającego, jednakże nie jest ona na wysokim poziomie. Badani są bardzo samodzielni, mają plany na przyszłość, wielu z nich chcę podjąć dalsze kształcenie. Wychowankowie są zadowoleni z funkcjonalności placówki jak również posiadają dobre relację z wychowawcami. Mają oni swe marzenia, wielu z nich chce stworzyć "normalną" i kochającą rodzinę oraz spełniać się w przyszłym zawodzie.

This research looks at the work being carried out by the educational-residential institutions devoted to the care of children in need, around the Polish territory. Their main goal besides providing care, housing and education is to prepare their fosterlings to mature emotionally and mentally. The very first organizations of the like, started functioning circa 17th century and were based on the operating principles and pedagogical assumptions of that time. Over the time a lot of changes have been made, with the most recent being the division to 4 main categories: crisis center, educational institution, socialization institution and educational therapeutic institution, each of which exposes a slightly different functionality. A "milestone" in a foster child's life is undoubtfully the stage of late adolescence -ages seventeen to eighteen- when the teenager is faced with its own independent and self-reliant life. In most cases there is an individual plan provided by the experts but nevertheless the majority of the fosterlings have difficulties adapting to the new environment.This empirical research not only addresses the issues that the fosterlings are dealing with at that point, but also tries to measure the preparation for their self-sufficient living. Data have been gathered at Siemacha Spot 24/7 which serves as a child care provider. In this survey participated a group of ten fosterlings, each of which was interviewed separately. The results drawn out by the analysis of the interviews shows that in large part, the fosterlings are prepared satisfactorily for living on their own. As a further matter the research showed that the fosterlings maintain good relations with their educators and have ambitious plans for their future.