From the medium of theatre to the medium of film. Two adaptations of No Matter How Hard We Tried

Tematem niniejszej pracy jest relacja łączącą teatr i film ze szczególnym uwzględnieniem kwestii rejestracji spektakli teatralnych i związanej z nią konieczności zmiany medium – z teatralnego na filmowe. Znaczna część pracy poświęcona jest filmowi "Między nami dobrze jest" Grzegorza Jarzyny, zrealizowanemu na podstawie dramatu Doroty Masłowskiej i jego adaptacji teatralnej (również wyreżyserowanej przez Jarzynę), stanowiącemu przykład takiej zmiany. Fakt istnienia dwóch wersji "Między nami dobrze jest" prowokuje do pytań o status nagrania i jego związek ze scenicznym oryginałem. Próbuję na nie odpowiedzieć analizując podobieństwa i różnice między teatralną i filmową adaptacją sztuki Masłowskiej, a także odwołując się do tekstów Philipa Auslandera dotyczących dokumentacji i mediatyzacji. Jednocześnie, film Jarzyny stanowi dla mnie pretekst do przyjrzenia się szeroko rozumianym związkom pomiędzy teatrem a filmem i zjawisku wykorzystywania estetyki, środków i inspiracji filmowych w teatrze.

The main purpose of this study was to analyse Grzegorz Jarzyna’s movie "No Matter How Hard We Tried", based on Dorota Masłowska’s play and its stage version directed also by Jarzyna, recalled as an unique example of change of medium – from the medium of theatre to the medium of film. However, the paper focuses also on the relationship between theatre and film, particularly on the concept of performance documentation which is always followed by the necessity of remediatization. The aim of the second chapter (preceded by the introduction) was to present the most famous and interesting examples of influences of film on Polish contemporary theatre and to show the complexity of this phenomenon. The following chapters revealed the variety and diversity of similarities and differences between the stage version and the stage-to-screen adaptation of "No Matter How Hard We Tried" and led to multiple questions concerning the status of the recorded performance, such as whether the movie could replace the performance or at least its recording. The last two chapters were an attempt to answering these questions by using Philip Auslander’s methodology.