William Faulkner’s Nature as the Rendition of the Wilderness Ideology

This thesis discusses the issue of William Faulkner’s environmental imagination in the context of the ideology of wilderness, a concept put forward by William Cronon. This notion refers to a constructed cultural category, which evolved in the American context out of the convergence of two broad cultural tendencies: the sublime and the frontier myth. Both are part of the Western culture, which commodifies and appropriates the natural environment into the anthropocentric symbolism. Faulkner as a writer tackled plenty of environmental issues connected to the preservation of the natural territories of his region. By observing how he creates his own vision of the famous Yoknapatawpha world, a composite of facts and fiction, one may learn plenty about the notions of nostalgia and the romanticization of the past, both categories applicable not only to the context of the American South, but also to the legacy of the American national identity, wherein the pioneer lore, nostalgia and the sublime nature constitute important pillars of the national cultural identity. The attitudes he shows in relation to the underprivileged or silenced groups in the society as well as his attitude towards agriculture and exploitation of the natural resources may be read not only in the context of the southern legacy of slavery and the plantation system; it is also a direct result of explicating the world in terms of the nature-culture divide. As Faulkner subscribes to notions such as the wilderness condition or the sacredness of land, it indicates a much broader ideological backdrop informing his environmental and social imagination than it is usually assumed.

Niniejsza praca bada wyobraźnię ekologiczną Williama Faulknera w kontekście ideologii dziczy, konceptu autorstwa Williama Cronona. Pojęcie dziczy, z ang. „wilderness”, odnosi się do kulturowego konstruktu, który wyewoluował w kontekście kultury amerykańskiej z połączenia dwóch szerszych tendencji: romantycznej wzniosłości natury oraz amerykańskiego mitu Pogranicza. Oba zjawiska są częścią kultury Zachodu, która od dawna dokonuje komodyfikacji i apropriacji środowiska naturalnego, podporządkowując je antropocentrycznemu symbolizmowi naszej cywilizacji. Faulkner jest znany z wielu pisarskich prób oddania problemu wyniszczania przyrody na jego rodzimym Południu. O wiele więcej natomiast o charakterze jego pisarstwa można się dowiedzieć poprzez obserwację w jaki sposób kreował swoją wizję słynnego hrabstwa Yoknapatawpha, stworzonego na bazie fikcyjnych i prawdziwych cech geograficznych i historycznych regionu. Pojęcia, które wynikają z powyższej obserwacji, to nostalgia oraz romantyzacja przeszłości. Obie kategorie zaś można zastosować nie tylko w dyskursie o amerykańskim Południu, lecz również w odniesieniu do dziedzictwa amerykańskiej tożsamości, gdzie kontekst pionierskich legend i opowieści, nostalgii i wzniosłej natury stanowi kluczowy element amerykańskiej tożsamości narodowej. Podejście Faulknera do członków wykluczonych grup społecznych oraz do rolnictwa i eksploatacji zasobów naturalnych wskazuje nie tylko na historyczne dziedzictwo niewolnictwa i systemu plantacyjnego – jest również ono bezpośrednim rezultatem postrzegania świata przez soczewki opozycji kultura-natura. W związku z faktem, że Faulkner zdaje się wierzyć w pojęcia takie jak „kondycja dzikości” czy uświęcony status przyrody, można stwierdzić, że wyobraźnia ekologiczna i społeczna Faulknera znajduje się pod wpływem znacznie szerszych tendencji, niż się zazwyczaj przyjmuje.