Podział na semantyczne i pragmatyczne aspekty analizy wyrażeń językowych

W pracy przedstawiam pięć stanowisk w kwestii podziału na semantyczne i pragmatyczne aspekty wypowiedzi. Omawiam czysto semantyczną teorię Bacha, której cechą charakterystyczną jest brak warunków prawdziwości po stronie semantyki; teoria dopuszcza ograniczone działanie kontekstu. Przedstawiam minimalizm semantyczny Borg, która argumentuje za poglądem, że zakres semantyki jest wyznaczany przez formalną teorię semantyczną, a semantyka określa także minimalistyczne warunki prawdziwości. Kolejnym stanowiskiem jest teoria Cappelena i Lepore’a, opowiadających się za połączeniem dwóch stanowisk: minimalizmu semantycznego (kontekst wyznacza tylko odniesienia wyrażeń okazjonalnych, ale nie zmienia sądu) oraz pluralizmu aktu mowy (każdemu aktowi mowy towarzyszy nieograniczona ilość sądów wyrażonych niesemantycznie). Prezentuję także stanowisko Sperbera i Wilson, zwolenników teorii relewancji, którzy dopuszczają znacznie więcej procesów pragmatycznych podczas ustalania treści wypowiedzi. Ponadto opisuję warunkowoprawdziwościową pragmatykę Recanatiego, która ma na celu uchwycenie intuicyjnych warunków prawdziwości wypowiedzi i podczas ich ustalania dopuszcza działanie wielu procesów pragmatycznych. Spór wydaje się dotyczyć tego, jak duży ma być wpływ kontekstu wypowiedzi w ustalaniu jej treści.

In this paper I present five accounts of the division of semantic and pragmatic features of linguistic expressions. First is Bach's purely semantic theory which does not give truth conditions on the semantic level and allows limited context intrusion. Another account is Borg's semantic minimalism. She gives arguments for treating semantics as given by formal semantic theory which gives minimal truth conditions. Third approach is Cappelen and Lepore's theory. They connect two theories: semantic minimalism (context fixes the reference of indexicals but does not change the proposition) and speech act pluralism (every speech act has indefinitely many propositions). I also present Sperber and Wilson's relevance theory which allows a lot of pragmatic intrusion in determining the content of speech act. At the end I describe Recanati's truth-conditional pragmatics that wants to capture intuitive truth conditions and in determining them allows a lot of pragmatic processes. Debate seems to concern how much context is needed in determining the content of an expression.