The history of: rosary and The Divine Providence confraternities founded at The Benedictine Monastery in Staniątki

This work about: rosary and The Divine Providence religious fraternities which was founded at The Benedictine Monastery in Staniątki, is supposed to expand knowledge about history of confraternities, which existed in the past, by analysis of the confraternities included in the title. Confraternities was an integral part of christian culture since 4th century, by uniting a large number of european people. Their importance has rised in a medieval and Counter-Reformation times, influencing on religious mentality of people of those times. The most of confraternities have been founded in West Europe. Religious Fraternities was also founded in Polish lands (in less number) - especially during 17th and 18th century.The Rosary confraternity in Staniątki was founded in 1633 by a Dominican father Marek Sepoch, with the help of Staniątki's abbes Cecylia Trzcińska. The preserved fraternity book allowed for analysis the activity of the Confraternity. Best period of fraternity's existance occured on his first years, when to the Confraternity was signing up from several dozen to severeal hundred members. From the end of 1630's, signs established on about 20 new members yearly. Confraternity has met with numerous crisises, which have occured from different reasons (Polish-Swedish war 1655-1660, financial problems and others), but it was also restored many times (documented fraternity gatherings), Finally, Confraternity has fallen in the second half of 19th century.The Divine Providence fraternity was founded in 1710 most likely by Staniątki's abbes Anna Stocka. Thanks to the last will of the priest Walenty Pliszczyński, Confraternity has necessary resources which let him for proper functioning. Also for this Confraternity, the fraternity book was preserved (with less number of informations), letting for his analysis. Biggest number of new members occured on first years of his functoning. From the 1720's numer stabilized from 15 to 50 persons per year. This Confraternity was founded in the time of civil unrest, which has hit Polish-Lithuanian Commonwealth in the early 18th century (Great Northen War 1700-1721), as a way of beg for peace from God. Relative stabilization from the late 18th century reduced interest in the Confraternity (except some greater anxieties like Galician slaughter 1846), resulting in his stagnation and finally, his fall in early 20th century.

Niniejsza praca na temat bractw: różańcowego i Opatrzności Bożej założonych w Klasztorze Sióstr Benedyktynek w Staniątkach, ma na celu poszerzyć zakres znajomości historii bractw religijnych, które funkcjonowały w przeszłości, poprzez analizę konfraterni zawartych w tytule. Bractwa były nieodłącznym elementem kultury chrześcijańskiej, poczynając od IV w. n. e., zrzeszając duże grupy społeczeństw europejskich. Wzrost znaczenia bractw ma miejsce w czasach średniowiecza i okresu kontrreformacji, oddziałując na mentalność religijną ludzi tamtych epok. Najwięcej konfraterni powstało w Europie Zachodniej. Na terenach polskich -choć mniej licznie - także założono wiele bractw, szczególnie w XVII i XVIII wieku.Bractwo różańcowe w Staniątkach utworzone zostało w 1633 roku przez dominikanina krakowskiego o. Marka Sepocha, z pomocą ksieni klasztoru: Cecylii Trzcińskiej. Dzięki zachowanej księdze brackiej możliwa była analiza Bractwa. Najlepsze lata funkcjonowania Bractwa przypadają na początki jego istnienia, kiedy to zapisywało się rocznie po kilkaset lub kilkadziesiąt osób. Od końca lat 30. XVII wieku liczba ta unormowała się na około 20 wpisanych rocznie. Bractwo przeżywało liczne kryzysy wynikające z różnych czynników (wojna polsko-szwedzka 1655-1660, problemy finansowe i inne), lecz także często było odbudowywane (poświadczone zebrania brackie). Ostatecznie, konfraternia upadła w drugiej połowie XIX wieku.Bractwo Opatrzności Bożej zostało założone w 1710 roku najprawdopodobniej przez ksieni Annę Stocką. Dzięki testamentowi księdza Walentego Pliszczyńskiego, Bractwo posiadało środki niezbędne do funkcjonowania. Także dla tej konfraterni zachowała się księga bracka (posiadająca jednak mniej informacji), która pozwoliła na analizę jej działalności. Największa liczba nowych członków przypada na pierwsze lata działalności Bractwa, stabilizując się w przedziale od 15 do 50 osób rocznie od lat 20 XVIII wieku. Konfraternia ta została założona w okresie niepokojów społecznych, które nawiedziły w tym czasie Rzeczpospolitą (Wielka Wojna Północna) jako sposób wyproszenia pokoju. Względna stabilizacja od końca XVIII wieku zmniejszyła zainteresowanie Bractwem (z wyjątkami większych niepokojów jak Rabacja galicyjska), doprowadzając do jego stagnacji i w końcu upadku na początku XX wieku.