The aim of this tesis is to analyse translations of proper names, which are a great challenge and a common problem among translators, especially concerning children’s literature. Due to such a specific recipient, the translator must meet the required criterion for the text to be correctly received by the reader, which is why the correct translation of proper names is such an extremely important issue. The theoretical part of the work presents the specificity of proper names, explains, among others what a proper name is, how it differs from the common name, what functions it has and if it has meaning. In further considerations, the work focuses on showing the impact of culture on translation, presenting a different character of children's literature as well as on the dispute regarding the translatability or non-translatability of proper names. However, in the research part, we move to the aforementioned analysis, which focuses on various strategies chosen by translators and on techniques that they used in translating names, which often have a hidden meaning. To identify problems faced by translators, the semantic charge of selected names is revealed, decrypts their meaning, and then analyzes the strategies chosen by the translators, explaining whether the references contained in the original names were lost or retained after using the chosen translation technique. In the summary we come to the conclusion that in Polish and Spanish translation some tendencies can be noticed: the first leaning towards the strategy of domestication, and the second towards the strategy of exotization, which causes that they create a different perception of the presented world.
Este trabajo tiene como objetivo analizar las traducciones de nombres propios, que son un gran desafío y un problema común entre los traductores, especialmente cuando se trata de literatura infantil y juvenil. Debido a un destinatario tan específico, el traductor debe cumplir con el criterio requerido para que el texto sea recibido correctamente por el lector, por lo que la traducción correcta de los nombres propios es un tema tan extremadamente importante. La parte teórica del trabajo presenta la especificidad de los nombres propios, explica, entre otros qué es nombre propio, cómo difiere del nombre común, qué funciones tiene y si tiene o no tiene significado. En siguientes consideraciones, el trabajo se centra en mostrar el impacto de la cultura en la traducción, después en presentar una especificidad diferente de la literatura infantil y juvenil, y también revela la disputa sobre la traducibilidad o intraducibilidad de los nombres propios. Sin embargo, en la parte de investigación procedemos a dicho análisis que se centra en diferentes estrategias elegidas por traductores y en las técnicas que han usado para traducir los nombres imaginarios que ocultan un significado específico, perteneciendo a personas, lugares, objetos, animales, criaturas o fenómenos. Para identificar los problemas con los que se encontararon los traductores, se revela la carga semántica de los nombres elegidos, descifrando sus significados, y después se analizan las estrategias escogidas por los traductores explicando si las referencias se pierden o se conservan en función de la estrategia. En el resumen llegamos a la conclusión de que en la traducción al polaco y al español se pueden observar algunas tendencias: la primera, se inclina hacia la estrategia de domesticación, y la segunda, hacia la estrategia de exotización, lo que causa que creen una percepción diferente del mundo presentado.
Niniejsza praca ma na celu analizę tłumaczeń nazw własnych, które stanowią wielkie wyzwanie oraz powszechnie znany problem wśród tłumaczy, szczególnie jeśli chodzi o literaturę dla dzieci. Ze względu na tak specyficznego odbiorcę, tłumacz musi spełnić wymagane kryteria, aby tekst został poprawnie odebrany przez czytelnika, dlatego też poprawny przekład nazw własnych jest niezwykle istotną kwestią. Część teoretyczna pracy przedstawia specyfikę nazw własnych, wyjaśnia m. in. czym jest nazwa własna, czym różni się od nazwy pospolitej, jakie pełni funkcje, oraz czy posiada znaczenie. W dalszych rozważaniach praca skupia się na ukazaniu wpływu kultury na tłumaczenie, przedstawieniu odmiennej specyfiki literatury dla dzieci jak i na sporze dotyczącym przetłumaczalności lub też nieprzetłumaczalności nazw własnych. Natomiast w części badawczej przechodzimy do wspomnianej analizy, która koncentruje się na różnych strategiach wybranych przez tłumaczy oraz na technikach, jakie zastosowali przy tłumaczeniach nazw, często posiadających ukryte znaczenie. Aby zidentyfikować problemy, z którymi zmierzyli się tłumacze, ujawnia się ładunek semantyczny wybranych nazw, odszyfrowuje ich znaczenie, a następnie analizuje strategie wybrane przez tłumaczy, wyjaśniając, czy odniesienia zawarte w oryginalnych nazwach zostały utracone lub zachowane po zastosowaniu danej techniki przekładu. W podsumowaniu dochodzimy do konkluzji, iż w tłumaczeniu polskim oraz tłumaczeniu na język hiszpański można zauważyć pewne tendencje: pierwsza skłania się ku strategii udomowienia, druga zaś ku strategii egzotyzacji, co sprawia, że kreują one inne postrzeganie świata przedstawionego.
