The process of developing relations between the United States of America and the Republic of Cuba began in the early nineteenth century. Since then, relations between the two countries have changed at the turn of the years, but the period of Fidel Castro's regime from the moment he took power in 1959 to the present deserves special attention. Tensions between the two countries occurred at the outbreak of the Cuban Revolution. It was then that Fidel Castro took over the island and adopted the communist system in Cuba. Among other things, this event has determined American-Cuban relations for the next few decades. The analysis of relations between these parties was divided into the duration of the Cold War and the period after its end. During the Cold War, foreign policy towards Cuba was successively presented during the presidency of Dwight Eisenhower, John Fitzgerald Kennedy, Lyndon Baines Johnson, Richard Nixon, Gerald Rudolph Ford, James Earl Carter and Ronald Reagan. Foreign policy in this period was determined, among other things, by the tense international situation. The transformation of Cuba into a communist state was seen by American representatives as a threat in the closest region of the country, which required an immediate and decisive response. As a result, the actions taken by the presidents at that time used primarily the methods of sanctions with which Fidel Castro was expected to voluntarily resign from power. It should also be noted that these were not the only measures used, as military action was also taken. Each of the successive presidents based his view of foreign policy towards Cuba on the threat of communism. Therefore, the overarching goal of almost every foreign policy was to overthrow Fidel Castro's regime and restore democratic power in Cuba. In the period after the Cold War the presidencies of George Herbert Walker Bush, William Jefferson Blythe III Clinton, George Walker Bush, Barack Obama and Donald Trump were presented. Then a change in the view of foreign policy towards Cuba can be observed. The end of the Cold War has prompted countries to open up again. The American presidents have therefore decided to abandon their existing sanctions policy and to move in a somewhat liberal direction. At that time, work began to improve the situation of citizens in Cuba and, in time, to restore democracy. President Barack Obama deserves special attention, who has contributed the most to improving relations between the United States of America and the Republic of Cuba. However, these efforts were abandoned in 2016, when Donald Trump was elected president. Then there was an unexpected return to the sanctions policy against Cuba.
Proces rozwoju relacji między Stanami Zjednoczonymi Ameryki i Republiką Kuby rozpoczął się na początku XIX wieku. Od tego czasu relacje obu tych państw zmieniały się na przełomie lat, jednak na szczególną uwagę zasługuje okres reżimu Fidela Castro od momentu przejęcia przez niego władzy w 1959 roku do teraźniejszości. Do napięć między tymi państwami doszło w momencie wybuchu rewolucji kubańskiej. Wówczas to Fidel Castro przejął władzę na wyspie i przyjął system komunistyczny na Kubie. Między innymi to wydarzenie zdeterminowało relacje amerykańsko-kubańskie na najbliższe kilkadziesiąt lat. Analiza relacji między tymi stronami podzielona została na okres trwania zimnej wojny i okres po jej zakończeniu. W okresie trwania zimnej wojny kolejno zaprezentowana została polityka zagraniczna wobec Kuby podczas prezydentury Dwighta Eisenhowera, Johna Fitzgeralda Kennedy’ego, Lyndona Bainesa Johnsona, Richarda Nixona, Geralda Rudolpha Forda, Jamesa Earla Cartera i Ronalda Reagana. Polityka zagraniczna w tym okresie determinowana była między innymi przez napiętą sytuację międzynarodową. Przeobrażenie się Kuby w państwo komunistyczne postrzegane było przez przedstawicieli amerykańskich jako zagrożenie w najbliższym regionie państwa, które wymagało natychmiastowej i zdecydowanej reakcji. W związku z czym działania podejmowane przez prezydentów w tamtym wykorzystywały przede wszystkim metody sankcji przy pomocy, których oczekiwano na dobrowolną rezygnację z władzy przez Fidela Castro. Należy zwrócić również uwagę na to, że nie były to jedyne środki, których używano, ponieważ podjęto się także działań militarnych. Każdy z kolejno obranych prezydentów swój pogląd na politykę zagraniczną wobec Kuby opierał na zagrożeniu jakim był komunizm. W związku z tym nadrzędnym celem niemalże każdej polityki zagranicznej było obalenie reżimu Fidela Castro i przywrócenie władzy demokratycznej na Kubie. Z kolei w okresie po zimnej wojnie zaprezentowane zostały prezydentury George’a Herberta Walkera Busha, Williama Jeffersona Blythe’a III Clintona, George’a Walkera Busha, Baracka Obamy i Donalda Trumpa. Wówczas zauważyć można zmianę w poglądzie o polityce zagranicznej wobec Kuby. Zakończenie zimnej wojny wzbudziło wśród państw chęć ponownego otwarcia się. Toteż prezydenci amerykańscy zdecydowali porzucić dotychczasową politykę sankcji i skierować swoje działania w nieco liberalnym kierunku. Wówczas rozpoczęto pracę nad polepszeniem sytuacji obywateli na Kubie, a z czasem przywrócenia demokracji. Na szczególną uwagę zasługuje prezydent Barack Obama, który najbardziej przyczynił się do poprawy stosunków Stanów Zjednoczonych Ameryki z Republiką Kuby. Jednakże starania te zaniechane zostały w 2016 roku, kiedy to na prezydenta wybrano Donalda Trumpa. Wówczas nastąpił nieoczekiwany powrót do polityki sankcji wobec Kuby.
