Miejska przestrzeń niedookreślona i jej zmysłowe doświadczenie

This essay due to connection between city planning and a contemporary philosophy of perception demonstrates that a human as a habitant and a user of city’s space perpetually takes part in phenomenons of city’s environment in a subjective way. During this process the human is perceiving blank and indefinite space located outside of an official functions of a city. The own-body perception seems to lead to a holistic variant of perception. Space is a one of ‘a priori’ things in the human perception and it is unseparable from its. There are vague places in cities causing a conclusion that blank space is a constant element of human’s city perception.

Niniejsza praca dzięki połączeniu urbanistyki i współczesnej filozofii percepcji stara się wykazać, że człowiek jako istota żyjąca w miastach i wiążąca z nimi swój los, nieustannie uczestniczy w zjawiskach miejskości i nadaje im przedmiotowy stosunek w opozycji do swojej wewnętrznej podmiotowości. W polu jego miejskiej percepcji znajdują się jednak przestrzenie, których nie sposób dokładnie określić czy przyporządkować do konkretnych funkcji miasta. Jak wpływają one na odbiór rzeczywistości? Koncepcja ciała własnego prowadzi do stwierdzeń o holistycznym pojmowaniu przez ciało miejsc niedookreślonych w miastach. Przestrzeń jako jedna z kategorii apriorycznych ludzkiego poznania nieustannie towarzyszy każdemu. Istnieją miejsca, które budząc dyskomfort i zagubienie lokacyjne skłaniają do konkluzji, że przestrzeń niedookreślona modyfikuje, jak i jest na stałe wpisana w pole percepcyjne człowieka.