The Legation of Prince Krzysztof Zbaraski to the Ottoman Empire (1622-1623). Origin, course and effects of diplomatic mission.

On October 9, 1621, after the end of the Khotyn campaign, the Polish-Lithuanian Commonwealth concluded an armistice with the Ottoman Empire. By decision of King Sigismund III Vasa and the polish noblemens, Prince Krzysztof Zbaraski was sent to Istanbul as a great MP. His successes in the field of diplomacy and oratorical talent gave hope for a positive conclusion of the negotiations and signing a favorable peace agreement. In the Ottoman capital, the legate met with enormous resistance from the Grand Vizier Mehmed Giurgi Pasha, whose main goal was to force a tribute and provoke war. There were three conversations undertaken and they did not give satisfactory results. The main postulates of the Polish mission, namely the dismissal of Stefan Tomsa from the throne of Moldova's Household and deprivation of power over the Silyrian eyalet of Kantymir mirza were strongly rejected. The Turkish side basically addressed only the Cossack issue and the alleged tribute. The hostility of the Grand Vizier to the prince led Musawara to decide to imprison Zbaraski in the Yedikule fortress. After the coup in Turkey, which led Mere Hussein Pasha to the position of Grand Vizier, a peace treaty was concluded. After that the Polish-Turkish war has ended. Despite Porta's falsification of the layout text, Prince Krzysztof Zbaraski was recognized as an expert in Oriental issues. After the copletion of negotiations by Armenian Krzysztof Serebkowicz in 1624, the peace treaty was ratified by the polish Seym.

9 października 1621 roku po zakończeniu kampanii chocimskiej Rzeczpospolita Obojga Narodów zawarła rozejm z Imperium Osmańskim. Decyzją króla Zygmunta III Wazy i możnych do Stambułu został wysłany w charakterze wielkiego posła książę Krzysztof Zbaraski. Jego sukcesy na polu dyplomacji oraz talent oratorski dawały nadzieję na pozytywne zakończenie rokowań i podpisanie korzystnego układu pokojowego. W ottomańskiej stolicy legat trafił na olbrzymi opór ze strony wielkiego wezyra Mehmeda Giurgiego paszy, którego głównym celem było wymuszenie trybutu i sprowokowanie do wojny. Trzykrotnie podejmowane rozmowy nie dały satysfakcjonujących rezultatów. Główne postulaty polskiej misji, czyli zrzucenie z tronu Hospodarstwa Mołdawskiego Stefana Tomży i pozbawienie władzy nad ejaletem sylistryjskim Kantymira murzy były stanowczo odrzucane. Strona turecka podejmowała w zasadzie tylko kwestię kozacką i domniemanego haraczu. Wrogość wielkiego wezyra do księcia doprowadziła do wydania przez Musawarę decyzji o uwięzieniu Zbaraskiego w twierdzy Yedikule. Po przewrocie w Turcji, po którym stanowisko wielkiego wezyra objął Mere Hussein pasza, zawarto traktat pokojowy kończący wojnę polsko-turecką. Pomimo sfałszowania przez Portę tekstu układu, książę Krzysztof Zbaraski został uznany za eksperta w problematyce Orientu. Po dokończeniu rokowań przez Ormianina Krzysztofa Serebkowicza w 1624 roku na sejmie ratyfikowano traktat pokojowy.